Zwangerschapsbeëindiging van een drieling

Deel 1: Oneindig veel spijt.

Na mijn miskramen besloot ik te stoppen met de pil puur omdat ik klaar was met de hormonen. Ook had ik geen relatie meer en wilde ik uiteindelijk toch voor een andere anticonceptie kijken.

Na 1,5 maand gestopt te zijn, zijn mijn ex en ik ( inmiddels weer relatie) weer gaan daten om te kijken of er nog wat in zit. Ook bewust ervan geweest dat wij het onveilig deden maar ik dacht dat ik het wel “veilig” deed via een app om mijn eisprong te meten en ik nogsteeds aan het “ontpillen” was. En dat ging goed…

Totdat ik niet meer ongesteld werd, ik had gewoon normale buikkrampen en rugpijn zoals ik altijd heb als ik ongesteld wordt/ben. Dus ik zocht er niks achter, totdat het maar uitstelde. Bij dag 5 test gedaan met een vriendin, maar negatief dus ben ik gewoon gaan drinken en roken.

Bij dag 11 had ik zelf van, als het niet komt en test blijft negatief bel ik de huisarts op. Op 12 november 2022 had ik mijn positieve zwangerschapstest in handen. Ik was mij dood geschrokken, bang en blij tegelijkertijd.

Ik wist meteen dat ik het wilde houden, omdat ik dolgraag een kinderwens heb en ik hoe dan ook het wilde houden.

Toen mijn ex, wist het even niet meer en besloot hem de tijd te geven. Mijn ouders waren not amused en ik mocht het huis verlaten als ik besloot het te houden en ik het zelf allemaal mocht doen. Het brak mijn hart, maar ik besloot het dan maar alleen te doen.

Uiteindelijk besloot toen de ex er toch voor samen te gaan, en heb ik bij 7,5 week mijn eerste echo gehad.

Verloskundige: “ zie jij ook wat ik zie?” Ik : “ het hartje klopt toch? Dat is goed toch? “ verloskundige vertelde mij : “ ja maar ik zie er 3” . De grond zakte onder mijn voeten vandaan… 3?! Hoe ?!

Doodsbang en zwaar geschrokken..

Deel 2 komt later…