Zwanger van een eeneïge tweeling

In het vorige blog heb ik jullie verteld hoe ons avontuur van start ging. Na ongeveer 4 maanden proberen was het zover, een positieve zwangerschaps test! Hoe blij waren wij dat het ons zo snel gegund was zwanger te raken, en dat terwijl wij onszelf een deadline hadden gegeven van een jaar, Gelukkiger konden wij niet zijn!

Alles was nieuw en wat moesten we allemaal doen nu die positieve test in onze handen lag? We hebben direct contact opgenomen met de verloskundige in ons dorp om te vragen hoe alles vanaf nu zou gaan, doordat de clearbleu test 3 á 4 weken aangaf mochten wij na 2 weken al langskomen voor een echo. Wat een spannende tijd gingen we tegemoet nog 2 weken om te zien of alles goed was met het kleintje. 

Na 2 weken was het zover, de controle bij de verloskundige, en ja hoor een mooi klein babyvlekje waarin een mooie hartslag te zien was. Omdat we pas 6 weken zwanger waren zei de verloskundige lacherig het is pas 6 weken dus het is allemaal pril om te zien maar als ik zo kijk is het er eentje maar ik geef geen garanties. en toen mochten we met 8 weken weer terug komen, tijd om te wennen aan dat kleine hoopje geluk in mijn buik.Daar was het de controle met 8 weken, het echo apparaat ging aan en we hoefde geen seconde langer te kijken.. wat 1 babytje was waren er ineens 2.. HEEL DUIDELIJK 2 ! We schrokken ervan en wisten niet eens hoe we hierop moesten reageren dat het eigenlijk een beetje weg gelachen werd met een traan erbij. Een beetje lacherig en geschrokken werd deze tweede echo afgesloten met een doorverwijzing naar het ziekenhuis. Het was een Monochoriale diamniotische eeneïge tweeling wat betekend dat ze wel een placenta delen maar beide een eigen vruchtzak hebben, dit mocht dan ook niet meer door de verloskundige opgevolgd worden. en zo wachten we op de uitnodiging van het Maastricht Universitair Medisch Centrum om op afspraak te kunnen. 

In de geschrokken toestand waarin we verkeerden hebben we mijn schoonmoeder gebeld dat we graag even langs wouden komen 'met de echo foto's van de kleine' en toen hebben we het nieuws gebracht dat we een tweeling verwachten. Ik had gedacht dat als we daarheen gingen het wellicht echt binnen zou komen en wat echter zou worden voor ons? niks was minder waar, we gingen daarna weer naar huis toe en gingen redelijk rustig naar bed toe. De dag erna was mijn man naar het werk en ikzelf was in tranen opgestaan, in paniek hoe we in godsnaam alles moesten regelen met een tweeling. Begrijp mij niet verkeerd, ik was de gelukkigste  moeder op aarde dat mij twee kindjes gegund waren, maar het kwam wel even hard binnen hoe we dit moesten gaan bolwerken. Een kindje kost al veel werk maar twee?Mijn man werkt voor defensie en is vaak van huis weg waardoor ik de situatie wellicht wat lastiger inschat dan wanneer je met twee ouders thuis alles kunt regelen. Met een kindje zag ik het me wel regelen als mijn man weg moest maar een tweeling? die tegelijk kunnen huilen aandacht nodig hebben/willen etc. Het leek me een hele opgave alleen thuis.

Ik denk dat deze periode wel een week heeft geduurd voordat ik rustig werd en na veel gesprekken met mijn man we er beide achter stonden dat dit echt goed gaat komen en wij dit aankunnen samen.

en zo vervolgt ons avontuur met niet een maar twee kindjes.

Klik hier voor deel 3 (het vervolg op deze blog)