Onze eeneïge tweeling JaJi

Hoi allemaal, dit is mijn derde blog over ons avontuur. 

Het was zover de 10 weken echo in het Maastricht universitair medisch centrum. De kindjes werden al van top tot teen bekeken en buiten dat ze de kindjes wat aan de kleine kant vonden zag alles er goed uit en hadden ze een duidelijke lijn van de vruchtzak gezien wat betekende dat ze echt apart zaten, de verloskundige kon de scheiding niet goed vinden dat is ook op de foto van deze blog te zien dat het lijkt alsof ze in een vruchtzak zitten. We konden ademhalen alles zag er goed uit! Dat ze iets te klein waren vonden de artsen nog niet zo erg, mijn man en ik zijn ook niet heel groot en een tweeling groeit altijd wel iets minder snel dan een kindje die in zijn eentje alle ruimte heeft.

Doordat alles er  helemaal goed uitzag mochten we met 12 weken terug komen en dan zouden wij ook direct de NIPT test laten doen. Doordat het een eeneïge tweeling was kon de NIPT gelukkig wel, bij een tweeeïge tweeling is dit helaas niet mogelijk.

Daar waren we dan terug in het ziekenhuis voor de 12 weken echo. Het zag er opzicht allemaal goed uit alleen baby nr 2 bleef achter in de groei waardoor geadviseerd werd niet met 16 weken maar met 14 weken al terug te komen om erop te letten dat het geen tweeling transfusiesyndroom zou worden.  Dat leek ons helemaal prima, liever wat meer controle dan te weinig. Toen de afspraak voorbij was zijn we direct voor de NIPT test bloed gaan laten prikken waarvan de uitslag nog volgt.

Met 14 weken weer terug in het ziekenhuis. De groei bleef nog steeds achter van baby nr 2. maar volgde wel zijn eigen curve wat iets positiefs was en ze om de twee weken wilden monitoren. Met 16 weken weer terug naar het ziekenhuis. Doordat de vorige keer alles oké leek te zijn ging mijn man niet mee maar mijn schoonzus zodat ik niet alleen hoefde te gaan. Ze begonnen aan de echo en alles werd opeens stil de echoscopist zei dat ze even de gynaecoloog erbij zou halen. Na een tijdje wachten kwam de gynaecoloog binnen die de echo al zorgvuldig had bekeken. Ze dachten te zien dat er meer hersenvocht als wenselijk zich in de schedel bevond maar omdat het pas 16 weken was wilden ze het wel nog even wat tijd geven om bij te trekken en te kijken of de hersenen zich goed konden ontwikkelen, in plaats van twee weken moesten we nu elke week terug komen. om zowel de groei als de hersenontwikkeling in de gaten te houden.

Geschrokken was ik wel, doordat ik zelf hydrocefalus(waar meer over verteld is in mijn eerste blog) heb dat bij mij door een hersenvliesonsteking op mijn tweede is ontstaan, was dit genoemd als niet erfelijk. Maar toch ga je bijna denken komt dit nu door mij dat mijn kindje het misschien ook heeft? allerlei ramp scenario's gingen al door mijn hoofd heen want een kindje die het al zo vroeg heeft kan niet veel goeds betekenen dacht ik. 

We kregen de NIPT uitslag terug en alles was helemaal goed met onze twee kleine kindjes. geen syndromen of iets want hydrocefalus kan soms ook op het downsyndroom duiden, dat is dan toch even spannend.  Ook hadden wij onze gender reveal gepland omdat de echoscopist met de 16 weken echo had doorgegeven wat we zouden krijgen, TWEE MEISJES ! ik was zo blij !

De ontwikkeling bleef redelijk stabiel lopen tot de 20 weken echo, van de ene kant was dit fijn en van de andere kant wisten we totaal niet wat er met ons kleine hoopje geluk ging gebeuren in de komende weken. omdat zolang het stabiel bleef er ook niet heel veel duidelijkheid was over de daadwerkelijke ontwikkeling van ons kleintje.

we vervolgen ons verhaal..