Zwanger na stilgeboorte

10 Juli 2020

Ik moet dit gewoon even van me afschrijven. Ik ben momenteel (ik gok ongeveer 6 weken) zwanger van ons vierde kindje en alleen onze ouders weten het. Het is namelijk pas 3 maanden geleden dat ik bevallen ben van Beau. Al snel was er nog steeds de wens voor een kindje, maar wanneer is het HET moment...? 

Iets meer dan 3 maanden geleden kregen wij tijdens de pretecho te horen dat het hartje was gestopt. Je belandt in een rollercoaster van emoties, afspraken, afscheid regelen etc. Na alles voelde ik me vooral heel erg leeg. We waren er samen over eens dat we het toch nog graag eens willen proberen en we het wel zouden zien wanneer de tijd rijp zou zijn. Eerst maar eens tijd nemen om het te verwerken en een plekje te geven. Dat we Beau hebben verloren was dikke vette pech, maar kunnen we dit nog een keer aan? 

4 weken na de bevalling werd ik ongesteld. Dat voelde als een opluchting, want mijn lichaam deed alweer zijn 'werk'. Ik had besloten om mijn cyclus bij te houden om meer inzicht te krijgen. We hebben bijna een jaar moeten wachten tot we zwanger waren van onze oudste en van Beau. Toen er weer 4 weken voorbij waren gebeurde er niets. Oké dit kan, mijn cyclus was altijd al erg onregelmatig. 

We hebben allebei een weekje vrij genomen. De afgelopen maanden zijn we maar door gegaan en was alles een gekkenhuis (mede door corona). De kids zijn gewoon naar school en naar de opvang. 29 juni hebben we Beau aangegeven bij de gemeente. We hebben zolang gewacht, omdat we eerst moesten wachten op de uitslag van de vruchtwaterpunctie en daarna wilden we een datum plannen dat we er een dagje samen van konden maken. 

Na de afspraak voelde ik me opgelucht, eindelijk hoort ze er ook 'officieel' bij. We wilden gaan lunchen, maar ik was moe en was net zo goed tevreden met een zelf gemaakt broodje carpaccio thuis. Zo gezegd zo gedaan, maar eerst even de stad in. Bij de Action moest ik wat hebbedingetjes hebben, dus nam ik ook maar gelijk een doosje zwangerschapstesten mee. Eenmaal thuis maakte manlief de broodjes klaar en rende ik naar boven om een test te doen. Ach, voor de zekerheid als bevestiging dat ik zo knorrig ben omdat ik ongesteld moet worden. 

Tijdens het testen zag ik al snel 2 streepjes en raakte ik even in een schok. Ik deed alsof er niets aan de hand was, liep naar manlief en zei... 'Vind je het goed als ik m'n broodje oversla?' en liet de test zien. Daar lagen we dan, op bed met een positieve zwangerschapstest. En nu?