Snap
  • Zwangernaverlies
  • #tweedekindje
  • Babyverlies
  • placentaloslating

Zwanger na babyverlies

Van binnen huil ik

De wens is groter dan ooit. Niets liever wil je weer zwanger worden. We moesten veel geduld hebben. Een miskraam, maanden hormonen en vele echo’s.

Dan eindelijk een positieve test.

Alle frustratie valt weg. En opeens voelt onze droom weer dichterbij.

De eerste maanden beleef je samen, van dag tot dag. Vele echo’s, extra onderzoeken.

‘Onder verscherpt toezicht’ noem ik het. Vakterm grapje als kwaliteitsadviseur. 😉

De rollercoaster aan emoties bereikt zn piek. Blijdschap, dankbaar en angst tegelijk.

Het nieuws delen • een nieuwe fase.

Felicitaties en blije mensen om ons heen. De zwangerschap is onderwerp van ieder gesprek. ‘Nu gaat het goed komen’ - misschien nog wel het eenzaamste moment tot nu toe. Het vertrouwen wat andere je ‘liefbedoeld’ willen geven, de blijdschap om je heen, ik voel ik niet. Niet in die mate. Ik glimlach, bedank ze voor het vertrouwen en heel soms deel ik dat er nog veel onzekerheid zit. Begrip is er. Maar ‘nu komt het zeker goed’ wordt dan gezegd. Heb vertrouwen.

Ik lach en knik ja..

Van binnen huil ik. Ik voel het niet. Het lukt me niet om vertrouwen te voelen. Ik wil het wel. Maar het is er gewoonweg niet.

Erbij komt ook nog het gemis om Sem. Misschien nu nog meer dan ooit. Alles herinnerd me aan de tijd met hem in mijn buik. Het is ingewikkeld om zo veel verdriet te hebben om de zoon die je moet missen en tegelijk te verlangen naar de zoon in je buik.

Het advies ‘het gevoel mag er alle twee zijn’ is in de praktijk ingewikkeld.

In ben hard aan t werk hoe ik dit vorm ga geven.

Dus ik lach, ik huil, ik rouw, ik neem de tijd, ik relativeer, ik ga door, ik leef, ik onderneem, ik onderga, ik sta stil, ik vecht, ik sta op, ik ontdek.

En dit alles doe ik alleen, kan ook alleen maar alleen. Dus laat mij maar. Het is eenzaam, maar so be it.

Het meest zware jaar is dan misschien wel achter de rug, dit is so far de meest vermoeiende en ingewikkelde periode tot nu toe.

Geloof mij, het liefste kruip ik onder de dekens, neem ik een winterslaap, en maak me maar wakker wanneer het tijd is. ⏰

Volg mij blogs ook op instagram @nanniewacanno

Trending op Mamaplaats: Begrafenis: “Toen we Oscar samen in zijn graf hadden gelegd braken we”

1 maand geleden

Blijft gewoon erg spannend en ik ook had geen rust tot dat ze levend waren geboren helaas ben je niet meer onbevangen als zoiets gebeurt ...veel liefs van mij💖

7 maanden geleden

De angst die blijf pas als de kleine is rn je hem in de armen hebt komt er iets v an rust

7 maanden geleden

Begrip...hou je vast aan elkaar!