Wanneer begin je nou aan een tweede kind?

Dan de meest vervelende vraag. “Waneer beginnen jullie aan een tweede?” Ik vond dat deze vraag ook wel erg snel al werd gesteld. Soms dacht ik echt waar bemoeien mensen zich mee. Als je het bij 1 kind houdt, wat maakt het uit. Het is mijn leven en mijn keuze. Ik was vooral nog het bijkomen van de eerste en mijn lichaam en geest zijn absoluut nog niet klaar voor een tweede. Wat als het weer gebeurd? Wat als ik weer niet gelukkig ben?

Iedereen heeft hier zijn eigen ideeën en mening over. Soms vergeten mensen ook dat ik er grotedeneels alleen voor sta. Ik heb doordat wij in het buitenland wonen geen familie en of vrienden waar ik op kan terugvallen.

Niemand kan dit voor mij bepalen. Niemand kan voelen wat ik heb gevoelt. Wij doen het op ons eigen tempo. Wanneer wij hier weer klaar voor zijn. Het gevoel komt, waneer het komt.

Het eerste jaar en misschien wel de eerste twee jaar vond ik zo heftig. Ook met alle sprongetjes die ze doormaken en laten we de doorkomenden tanden niet vergeten. Was je blij dat je net het ene had gehad, kwam de volgende alweer. Zo ging het maar door. Tuurlijk ook hierin zijn alle kinderen weer verschillend en gelukkig maar. Laten we vooral covid niet vergeten, wij woonde toen in Slowakije en dat land ging voor bijna 2 jaar op slot. Dat maakte alles bij elkaar wel wat lastiger voor ons en vooral eenzaam.

Bovenstaande tekst heb ik 2 jaar geleden geschreven en heb het nooit gedeeld. Toch nog bang voor de reacties van andere.

We hadden ook zelf in gedachten we gaan eerst trouwen en daarna hebben we het er nog wel eens over. We wilden er samen natuurlijk wel 100% achterstaan. Toen Sophie 3,5 was hadden we weer het gesprek en stonden we er nu meer voor open als eerst. Wel voelde ik me nog niet helemaal op en top door de depressie dus wachten we het af.

Nu een jaar later ben ik zwanger en voelt het voor mij ook echt als de perfecte timing. Sophie begrijpt precies wat er gebeurd en als mama zich even niet lekker voelt is ze zo lief.

Trending op Mamaplaats: "Mees lag blauwgekleurd in zijn wiegje en ademde niet meer"