Vervolg: Mevrouw ligt in stuit

De andere verloskundige heeft het ook nog geprobeerd. Haar lukte het ook niet. En Chica was aan het trappen, niet normaal! Als klap op de vuurpijl zei de gynaecoloog: “Laat mij het maar even proberen.” Ik moest het aangeven als het niet meer ging. Meneer de gynaecoloog duwde even zijn grote handen onder de billen van mijn dochter, tenminste dat dacht hij, maar mijn meisje was al te diep ingedaald met haar kontje in mijn bekken dus hij kreeg zijn handen er niet meer onder. Hij bleef maar proberen en tegen mij zeggen dat ik moest ontspannen. Nou, ik kan je zeggen dat je op zo’n moment echt niet kunt ontspannen.

Op een gegeven moment werd het me teveel en heb ik gezegd dat hij moest stoppen en dat ik het niet meer wilde. Gelukkig stribbelde hij niet tegen en stopte meteen. De hartslag van mijn dochter zat inmiddels over de 180 dus die was helemaal overstuur.

Ik moest in bed blijven liggen en wachten tot haar hartslag gezakt is. Allerlei papieren werden in orde gemaakt. Informatie over een stuitbevalling en over een keizersnee. De gynaecoloog adviseerde me om een stuitbevalling te doen, en mocht er wat zijn met het kindje dan zou er zo een operatiekamer klaar staan. Ja meneer de gynaecoloog, lekker makkelijk, jij hoeft de baby er niet uit te poepen, en als er nood is moet er in een keer a la minute iets gebeuren!

Al met al kwamen we ruim 3,5 uur later het ziekenhuis uitgerold met een mislukte versie…..

Nu heb ik dus 5 dagen de tijd om te beslissen of ik een stuitbevalling wil of een keizersnee. En dat is een lastige. Ik heb altijd gezegd dat mocht ik ooit een keizersnee krijgen dat ze me dan helemaal weg moeten maken want ik wil absoluut geen ruggenprik, en nu heb je dus een keuze die je moet maken, en daarbij zit een ruggenprik, anders zie je je kind niet eens geboren worden.

Nou, eerst maar eens beslissen wat het gaat worden. Dat vertel ik jullie in mijn volgende blog