Het begin, de zwangerschap.

Het is soms fijn dingen op te schrijven. En mijn gevoel zegt: Schrijf het verhaal op van wat er 8 jaar geleden is gebeurd. 

Ik had één grote wens: een gezinnetje. Na 5 maanden was het dan zover. Ik hield een positieve zwangerschapstest vast. Ik was in de zevende hemel. Het eerste trimester had ik ook niets te klagen. Ik was totaal niet misselijk, moe of wat voor klachten dan ook. Mijn buik groeide ook best snel, waardoor even stil houden onmogelijk was. 

De 20 weken echo kwam eraan. Spannend en nieuwsgierig dat we waren. We wouden graag weten wat het werd. Een jongetje 💙. Daarna gingen ze verder kijken. Bijna alles zag er goed uit. Ze dachten alleen vocht in zijn buik te zien, maar konden ons verder weinig vertellen. We werden doorgestuurd naar een ander ziekenhuis. Die bevestigen het vermoeden, maar konden ons verder nog niet vertellen hoe het kwam. Ze zouden dit pas verder onderzoeken na de geboorte. Het enige wat ze nu konden doen was in de gaten houden. 

De rest van de zwangerschap liep ik bij de gynaecoloog. Hier had ik elke 2 weken een controle. Het was fijn om zo vaak ons kleine mannetje te kunnen zien, maar ook spannend en stressvol. Je weet niet hoe het allemaal gaat lopen! Hij bleef gelukkig stabiel en groeide super goed. Hij liep op een moment zelfs twee weten voor!

Het tweede trimester had ik nog steeds niets te klagen, op soms wat brandend maagzuur na. Het derde trimester werd zwaarder: ik sliep slecht, kreeg last van de misselijkheid en brandend maagzuur werd erger. Daarnaast heb ik twee keer een blaasontsteking gehad en twee keer wat bloedverlies. Ik ben toen vroegtijdig thuis komen te zitten van mijn werk. Gelukkig Leek met de controles nog alles oké. Ik ging me proberen voor te bereiden op wat zou gaan komen...

Trending: BEVALLINGSVERHAAL: De geboorte van Cas!