Van paaspop tot testen

Eind maart gingen we los op paaspop! Het werd zoals verwacht een groots spektakel! Leuke bands, wijn in overvloed, weinig slapen, veel ongezond eten alleen de temperatuur wat aan de lage kant. Niet gek lijkt me, dat de ongesteldheid uitblijft. ‘Ik zal wel moe zijn…’, ‘het zal de kou wel zijn’ etc… etc…. gedachten die door mijn hoofd raasden terwijl ik trouw bij ieder toiletbezoekje checkte of er nog niets veranderd was. Natuurlijk weet je dat de kans er is dat moeder natuur zijn best gedaan heeft, maar op dit moment… nee… niet echt over gedacht.

Ik herinner me nog de zondagavond in het eetcafe. De friet en burgers vloeide rijkelijk. Daar heb ik me nog kostelijk om vermaakt toen ik met mijn zus sprak over ‘baby Heinrich’ die honger zou hebben om mijn vreetbui maar enigzins goed te praten.

Maandag 1 april; eenmaal moe thuis in Veghel op de bank nog geen ongesteldheidje in de lucht (of elders). Toch maar een testje doen dan. Ergens weet je dat de kans er is, maar nog steeds was het voor ons een pure ‘check’ om zeker te weten of ik die wijntjes niet beter had kunnen laten staan.

Na de test samen op de bank. En wachten… tot daar ineens het woordje ZWANGER op de clearblue verschijnt. Ik begon aardig te zweten, want tja…. ik had immers wijn op (en veel!) Wat nu??? Een beetje ongemakkelijk was het wel voor zowel mij (mama) als Mark (papa). (dat klinkt gek, mama en papa!)

De clichés zoals je ze hoort vielen bij ons in het niet. Niets geen vreugdetranen of puur geluk… in plaats daarvan onzekerheid. pas later drong het tot ons door. Wij krijgen echt een spruitje. Maar in plaats van blijdschap was er in huize Lauwen voornamelijk onzekerheid. Hoe kon ‘baby Heinrich’ al die wijntjes in hemelsnaam hebben overleefd? we zouden het zien bij de 1e echo.