3 jaar geleden
Nooit zal ik nog mama worden
Teleurstelling
25 september 2020
Na 33 weken zwangerschap moest ons zoontje met spoed gehaald worden omwille van pré-eclmpsie
Onze zoon en ik waren in gevaar.. zijn leven hing aan een zijden draadje, minutenlang reanimeren om ons klein ventje er door te halen
Gelukkig haalde hij het en is hij een flinke schat geworden, met zijn eerste verjaardag waren we opnieuw zwanger, dit draaide helaas uit op een miskraam..
Enkele weken later, opnieuw zwanger, dit keer van een tweeling
Geschrokken? Ja! Maar dolgelukkig!
Helaas! Was dit niet zomaar een zwangerschap..
MCMA zwangerschap.. met 2 in 1 vruchtzakje & maar 1 placenta.. na 3 maanden zwangerschap was er geen kloppend hartje meer & beviel ik op 16 december van een prachtige tweeling! Casper & Lucas! Onze vlinderkindjes 🦋
Ik was ervan overtuigd dat wij gewoon nog eens mama en papa moesten worden, ons zoontje een broertje of zusje schenken, family of 4.. maar die droom werd helaas snel een nachtmerrie..
Alle risico’s overlopen met hetgeen we al meemaakten, kwamen we samen met de gynaecoloog tot de beste beslissing voor mijn lichaam en ons gezin, dat we het bij 1 kindje zullen houden..
Reality check!
Nooit zal ik nog zwanger zijn..
Nooit zal ik nog trapjes in mijn buik voelen..
Nooit zal ik nog borstvoeding geven..
Maar vooral.. wij zullen nooit meer ouders worden
Althans ik toch niet.. mijn man kan gerust een ander zoeken en daar nog 10x vader worden, allemaal onzekerheden die door mijn hoofd gaan
Kan ik hem wel geven wat hij wil? Zijn zus heeft 3 kinderen, zijn ex 4 & wij maar 1
Ik voel me zo onzeker, maar hij stelt me wel gerust!
Maar dan, alle bewaarde babyspullen.. wat doen we ermee.. de peter van ons zoontje heeft ook een kinderwens dus uiteraard willen we hun er een plezier mee doen
Maar diep vanbinnen wil ik van die kleine spulletjes toch nog 1x gebruik maken, maar dat kan niet meer..
Hopelijk schenkt mijn broer en zijn vriendin of onze dichte vrienden ons toch nog een klein boeleke die ik zal kunnen vertroetelen! Want er zal altijd een lege stoel aan onze tafel blijven & een groot gat in mijn hart..
Maar ik ben gelukkig met ons gezinnetje! En wie weet! Een klein hondje is toch ook een baby?!
