Een zwangerschapstest als verjaardagscadeau deel 1

Het is vroeg in de ochtend, op mijn verjaardag. De dag ervoor heb ik mijn verjaardag al gevierd met familie. Mijn schoonzus bracht die dag een stapel zwangerschapskleding terug en wat overgebleven zwangerschapstests. Die heeft zij niet meer nodig, maar ik wel. Wie mij goed kent, weet dat mijn man en ik al ruim een jaar de wens hebben voor een vierde kindje (te lezen in mijn tweede blog). 

In die tijd heb ik geleerd dat als ik niet teveel zwangerschapstesten wil verbruiken, ik pas 35 dagen na de eerste dag van mijn laatste periode moet testen. Sinds mijn laatste zwangerschap ben ik enorm onregelmatig. Ik heb periodes tussen de 26 en 35 dagen en soms heb ik tussentijdse bloedingen en krampen, die niet te linken zijn aan een eisprong. 

Ik ben niet van plan om een test te doen (zou weer zonde zijn van een goede test) en bovendien heb ik al een dag of vijf licht bloedverlies. Ik zit eigenlijk te wachten tot mijn ongesteldheid goed door zou breken. 

Maar ja, toch ben ik er elke maand in mijn hoofd wel mee bezig: Ben ik dit keer wel zwanger? Het is nog maar 32 dagen na de start van mijn laatste periode, maar weetje, ik verwen mijzelf met een test. Dit is mijn cadeautje aan mijzelf, denk ik. 

Ik ren naar beneden en gris de test uit de tas, hol weer naar boven, naar de badkamer en gebruik de test. Terwijl de roze achtergrond langzaam verdwijnt, controleer ik voor de zekerheid hoe een positieve uitslag eruitziet bij deze test (ja ik heb me wel eens vergist bij een test waarbij ik dacht dat het gewoon een streepje moest zijn, maar dat het juist een plusje moest zijn😅)

Zie ik nou echt daar een streepje ergens in die roze achtergrond? Ik geloof het niet. Het is zo licht, dat ik twijfel aan mijzelf. Officieel moet ik nog een paar minuten wachten en dat doe ik dan ook braaf. Maar het resultaat is hetzelfde. Een heel licht roze streepje staat bij de T. 

Huh, ben ik zwanger?! Ik lach hardop en geloof het eigenlijk nog steeds niet. 

Ik kruip mijn bed weer in en check nog één keer de test. Dan draai ik me om naar mijn man en bedank hem voor mijn cadeau. 'Oh, heb je het al gezien?' is zijn antwoord. 'Nee, nog niet. Voor het cadeau dat je mij een paar weken geleden hebt gegeven.'

Hij snapt de hint meteen. Blij lig ik in bed en samen bekijken we nog eens de test. Dit had ik zo niet verwacht.

De dag erna doe ik een van mijn eigen (vroege) tests. Deze laat direct twee streepjes zien. Nu pas begin ik echt te geloven dat ik zwanger ben. Maar ineens bedenk ik me.. zit dat dan wel goed met dat bloedverlies?

Ik app de verloskundige. Laat weten dat ik een positieve test heb, maar dat ik ook licht bloedverlies heb. Zij belt mij terug en geeft aan dat lichtroze 'veegjes' niet erg zijn. Maar om mij gerust te stellen plannen we een echo in als ik 6 weken zou moeten zijn, gerekend met een gemiddelde cyclus. Dan hopen we een hartje te kunnen zien. 

Nu is het tien dagen wachten. Of het bloedverlies wordt echt rood en een miskraam begint of er is helemaal niks aan de hand en we zien een klein baby'tje in de maak. 

Binnen enkele dagen het vervolg..

Liefs Minke

Ik ben benieuwd naar jouw verhaal. Heb jij ook licht bloedverlies gehad bij het begin van de zwangerschap? En dan niet een paar dagen, maar langer?