Mijn verhaal: Wie van de drie?

Laat ik meteen maar beginnen met het feit dat ik een behoorlijke losbol was toen ik 19 was. Genietend van het studentenleven was ik van donderdag- tot zondagavond in de Amsterdamse kroegen te vinden. Het was net uit met mijn jeugdliefde en ik had totaal geen zin om mezelf te binden. Flirtend, dansend en zoenend bracht ik de weekenden door. En ja, dan ging het ook wel eens verder dan alleen een kusje op de mond.

Ik ben behoorlijk beschermend opgevoed. Ik kom uit een klein dorpje in Friesland en had van mijn 15e tot 18e verkering met een superleuke jongen. Nadat ik ging studeren in de stad en hij in ons dorpje bleef, verwaterde het contact. Ik vond het wel prima. Had geen zin in een vaste relatie die mij alleen maar zou beperken. Ik was jong en leefde erop los.

Tot ik op een gegeven moment besefte dat ik al ruim een maand niet ongesteld was geworden. Mijn mensturatie was sowieso niet erg regelmatig, maar een maand had er nooit tussen gezeten. Toch ging er toen nog steeds geen belletje rinkelen. Pas toen mijn moeder zei dat ik wat was aangekomen en ik ook een klein buikje zag verschijnen begon er iets bij mij te dagen. "Het zou toch niet?!". Toen ik die middag vanuit Friesland terugreed naar huis besloot ik direct maar een test te doen. Uiteindelijk heb ik, nadat ik naar een drogisterij in paar dorpen verderop een test had gehaald, de test op een benzinestation langs de A32 gedaan. Twee streepjes, duidelijker kon het haast niet. Mijn eerste gedachte was: "Ik ben zwanger en ik heb geen idee wie de vader is."

Een week later was ik bij de verloskundige. Ik was al ruim 10 weken zwanger! Het kindje zag er goed uit en het hartje klopte goed. Op dat moment toen ik mijn kindje zag wist ik direct: ik ben jouw moeder en ik ga er alles aan doen om jou gelukkig te maken. Weghalen kwam niet eens in me op. Dit moest zo zijn, daar geloofde ik heel sterk in.

Natuurlijk kwam ook de grote vraag: wie is de vader? Ik had al teruggerekend en het kwam er grofweg op neer dat er drie 'kandidaten' waren. Bizar, ik weet het, maar zoals ik al zei was ik een behoorlijke losbol in die tijd. Van slechts één van de jongens wist ik nog de naam (ik kende hem viavia) en het toeval mocht zijn dat hij een donkere huid heeft. Mocht mijn kindje dus ook donker zijn, dan wist ik in ieder geval wie de vader was.

Ik ben dat weekend direct naar mijn ouders gegaan om het te vertellen. Ze waren geschokt. Hadden dit niet verwacht van hun lieve en rustige dochter. Toch waren ze direct heel meelevend en boden ze aan om mij te helpen. Mijn vader zei: je maakt sowieso je studie af, dat is het belangrijkste. Ik besloot terug te verhuizen naar Friesland en op en neer te reizen naar Amsterdam als ik naar school moest. Het geluk wilde dat ik in de zomervakantie was uitgerekend dus hopelijk niet teveel van mijn studie zou missen. Met mijn studiebegeleider heb ik gelukkig ook het een en ander kunnen regelen. 

Mijn zwangerschap verliep voor de rest heel goed. Ik voelde me prima en was supertrots op mijn groeiende buik. Uiteindelijk kwam mijn kindje drie weken eerder. De bevalling was pittig maar de pijn en alles erom heen was ik direct vergeten toen ik mijn kleine meisje in mijn armen hield. Ze was superblank dus mijn gedachte was direct: nu weet ik nog niet wie de vader is. Maar wat blijkt: ook donkere kindjes worden vrij licht geboren. In de loop van de weken en maanden werd haar huidje dan ook steeds donker.Hierdoor wist ik bijna 100% zeker: hij moet wel de vader zijn. Viavia en met een smoesje wist ik uiteindelijk zijn telefoonnummer te bemachtigen. Op een maandagavond heb ik 'm opgebeld en eigenlijk meteen het hele verhaal verteld. Dat we x aantal maanden seks hebben gehad, ik zwanger ben geworden en ondertussen ben bevallen van een kindje. Hij schrok maar reageerde nog best begripvol. Uiteindelijk hebben we een DNA test laten doen en hieruit bleek dat hij inderdaad de vader was. Omdat hij een vriendin heeft en wij verder geen band hebben, hebben we besloten dat hij niet bij de opvoeding betrokken zal zijn. Gelukkig staat hij er wel voor open om haar te ontmoeten mocht ze op een gegeven moment vragen gaan stellen over haar vader. 

En nu? Nu is het 10 jaar later en heb ik het meest geweldige meisje van de hele wereld. Ondertussen heb ik mijn studie afgemaakt, woon ik samen met een leuke boer (jawel in Friesland) en ben ik inmiddels in verwachting van ons eerste kindje.