11 maanden geleden
Mijn gevoelens worden continu afgewezen
Laat dit gewoon mijn veilige haven zijn.
Ik heb na mijn laatste blog 1 'vervelende' reactie gehad. Mijn brein werkt echter nu zo dat precies die reactie blijft hangen. Die gaat een eigen leven leiden in mijn hoofd.
Het raakt mij zo omdat mijn familie elke keer exact hetzelfde reageert op mij. Met een oordeel. Met een mening. Dat is waar het wringt tussen ons.
Mijn gevoelens worden continu afgewezen. Ze mogen er niet zijn. Het is niet zo. Dat bestaat niet. Het is onzin.
Maar toch voel ik de dingen nu zo. En mijn gevoelens zijn niet altijd reëel, maar soms is een mens niet reëel. Ik ben geen robot. Ik ben momenteel ontzettend kwetsbaar. Ik wil geen meningen van anderen als ik daar niet om vraag. Als ik ergens over klaag hoef ik niet te horen dat het onzin is. Ik voel dat op dat moment zo, en door mij te uiten verzwakken die gevoelens en kan ik dingen in een realistischer perspectief plaatsen. Maar als mijn gevoel continu ontkend wordt dan gaat dat niet. En hoe kan een ander mijn gevoelens ontkennen?? Ik voel het toch??
Exact dit is wat er telkens misgaat tussen mij en mijn familie. Zij hebben geen idee hoe ze met mij moeten omgaan. Ze willen of kunnen het niet. En dit is niet iets wat speelt sinds mijn zwangerschap, dit speelt al jaren. Ik kan het echter nu niet negeren doordat ik depressief ben. Normaliter heb ik een dikkere huid, kan ik beter relativeren. Maar momenteel kan ik dat gewoon niet. En ik baal dat ik telkens moet uitleggen dat ik voor mijn eigen rust kies en voor die van mijn baby aangezien ik niet wil doordraaien.
Nu voelt het alsof er weer iemand mijn grens overgaat. Ik moet wéér mijzelf verdedigen. En ik heb daar eerlijk gezegd geen energie voor. Ik ben aan het watertrappelen maar het voelt eerder alsof ik verzuip.
Laat dit gewoon mijn veilige haven zijn. Waar ik niet veroordeeld word omdat ik niet altijd even correct reageer. Ik heb dit echt heel erg nodig om niet te verzuipen. Gewoon iemand die dit leest en zegt dat ik dit kan en dat alles goedkomt.
Binkie
Herkenbaar hoor. Ik wilde na wat negatieve reacties op mijn blog ook stoppen en alles verwijderen. Toch niet gedaan omdat ik inderdaad ook hoop dat door mijn verhaal taboes worden doorbroken. Blijf schrijven hoor het is ook goed je eigen verwerking. En focus op de mooie en lieve reacties.
Anoniem
Zo bizar herkenbaar! En wat sterk! ❤️🙏🏻
Anoniem
❤️❤️ Ik lees met je mee. Sterkte!
Solonaise
Dankjewel 🙏🏼 ❤️
Anoniem
Normaal reageer ik niet. Maar na het lezen van deze post vond ik dat ik dit wel moest doen. Juist wanneer je op je kwetsbare strikje bent, komt die ongezouten menig voorbij. Net op dat punt gaat het verwerken mis. Omdat het al zoveel is. Dat is niet uit te leggen maar het voelt oh zo zwaar. Juist nu al verdien je dit niet. Vallen is niet erg, maar blijven liggen wel. Wees in deze tijd extra lief voor jezelf. Je bent het meer dan waard!!
Solonaise
Dankjewel 🙏🏼 ik ben blij dat dit überhaupt gelezen wordt en ik probeer mij te focussen op de positieve reacties. Uiteindelijk overleef ik altijd alles. Maar deze strijd is een van de zwaarste die ik ooit gevoerd heb.