Wij gaan jou zo ontzettend missen.

Noah ging sinds vorige week Zaterdag steeds sneller achteruit, ik zat 2 keer per dag met de artsen aan de telefoon. Overleggen, medicatie ophogen, medicatie toevoegen. Noah zat op een gegeven moment aan 10 verschillende soorten medicatie, 4 keer per dag en zelfs daar werd hij niet comfortabel van. Ik wist dat het einde sneller zou komen dan dat we hadden gehoopt. We waren pas 3 weken verder sinds we de diagnose hadden gekregen in het Sophia. Toen wij het ziekenhuis verlieten gaven we aan dat we hoopten dat we met Noah nog kerst en oud & nieuw met hem konden doorkomen, mits Noah comfortabel was. 

Maar helaas zou dat niet aan de orde zijn, op Maandag 11 December zijn de pompen met de morfine en midazolam aangesloten op de laagste dosis, maar deze moesten elke dag worden opgehoogd. Dinsdag 12 December moesten we de beslissing nemen of we Noah van de voeding gingen afhalen, dit hebben we gedaan omdat Noah ook door de voeding oncomfortabel werd. Noah lag ondertussen niet meer boven in bed maar beneden in de box en de matrassen van mijn vriend en mij lagen er naast. Ik sliep met 1 oog open, met elke piepje of zware ademhaling schoot ik omhoog. Noah begon langzaam maar zeker steeds meer vol te lopen met vocht. 

Gisterochtend werd ik wakker van Noah, hij was weer oncomfortabel. Ik had een extra bolus midazolam gegeven en de kinderthuiszorg gebeld. Noah was aan het pruttelen en moest elke keer hoesten. Het was zover, dit was het begin van het einde. We belden de familie om aan te geven dat als ze nog afscheid van Noah wilden nemen ze dit zo snel mogelijk moesten doen. Dus hadden wij een huis vol.  De Kinderthuiszorg was er de hele dag, de dag dienst ging naar huis en de avonddienst zou er om 21:00 uur zijn. Mijn vriend ging proberen te slapen en ik lag met Noah op de bank, de Kinderthuiszorg bleef de hele nacht bij mij. Noah lag te pruttelen, het vocht liep uit zijn neus en mond en ik had er ondertussen een pak billendoekjes doorheen om het schoon te houden. om 03:20 ging de verpleegkundige even richting huis, ze woonden hier om de hoek dus ze zou zo weer terug zijn. Terwijl zij net 5 minuten weg was, begon Noah steeds rustiger te ademen. Ik riep mijn vriend en die stond direct naast mij, om 03:37 blies Noah zijn laatste adem uit. Heel rustig en vredig. 

Het gevoel wat ik direct kreeg was zo dubbel, ik was zo opgelucht omdat Noah eindelijk geen pijn meer had en niet meer oncomfortabel was. En aan de andere kant had ik direct een groot gapend gat in mijn lichaam wat zo verschrikkelijk veel pijn doet. 

Maar wat zijn wij ongelofelijk trots op onze lieve Noah, zo hard gevochten. Hij verdiend deze rust. 

Noah is vanochtend gebalsemd en ligt in de box, vredig, met een glimlachje op zijn gezicht en zijn rechteroog in een klein spleetje, zoals hij ook altijd bij ons lag. Slapend, maar hield ondertussen alles in de gaten. 

Lieve Noah, wat gaan wij jou ontzettend missen, maar het is goed zo lief. Rust zacht.

Voor altijd mama's hartje.

Wij houden van jou.

Trending om Mamaplaats: NICU dag 5