Hoera... óf Help, een jongen!

'Willen jullie weten wat het wordt?'. Deze vraag werd ons (na wat formaliteiten) als eerste gesteld bij de 20 weken echo. Ik vind een pretecho voor geslachtsbepaling een beetje zonde van mijn geld als ik een paar weken later gratis kan weten wat het wordt. Of ik dat ook wil? JA! Ik ben helemaal niet zo geduldig (in de klas als juf op de één of andere manier wel, maar privé totaal niet xD), ik wil graag altijd alles plannen, weten en regelen. Iets met een goede voorbereiding ;) Ik houd niet zo van verrassingen en hoe kun je nou alles tiptop in orde hebben voor de baby als je niet weet wat het wordt?!..;) Vind ik.. Dus ja, dan is het wel fijn om te weten wat het wordt.

Bij onze 1e wilden we dat ook graag weten en toen kozen we ervoor om de echo+een briefje in een envelopje mee naar huis te nemen. Zodat we het op onze eigen tijd, op ons gemakje en lekker privé konden gaan bekijken. Zonde van al het werk van die beste mevrouw, want thuis ging het envelopje meteen open xD Yes, het werd een meisje. Iets waar ik zo ontzettend graag op gehoopt had. Tulen rokjes, schattige jurkje, haren met strikjes, knutselen, shoppen, nagellakjes... Ik zie mijzelf echt als een meisjesmama. We kozen er wel voor om de basic-items neutraal te houden: babykamer, box, boxkleed kinderwagen, maxi-cosi, autostoel, badje, wipstoel en een deel van de kleding in maatje 56 t/m 68 kon voor zowel een jongetje als meisje. Je weet tenslotte maar nooit ;) Gaandeweg kwamen er wel steeds meer echte meisjesitems bij. Ik kon het toch niet laten om een roze lakentje te kopen voor het bedje, een roze slaapzak en natuurlijk krijg je bij een meisje ook veel roze/meisjes speelgoed.

Toen we zwanger werden van onze 2e, hoopte ik dus ook heel hard dat het opnieuw een meisje zou worden. Dan was ik een echte meisjesmama. En hoe handig om al die té leuke kleding (3 dozen vol t/m maat 98), roze lakentjes en meisjesspeelgoed van dochter 1 nóg een keer te kunnen gebruiken. En ga zelf maar eens kijken op de babyafdeling in welke kledingwinkel dan ook.. 2/3e is ingericht voor meisjeskleding en 1/3e voor jongenskleding. Er is gewoon veel meer leuke kleding voor meisjes -vond ik! Ik ging dus van alles googlen om te kijken welke symptomen bij meisjes en welke bij jongens hoorden. Ik probeerde met de echo van 11 weken te zien of ik iets kon aflezen met de NUB-theorie. Maar veel wijzer werd ik niet. Want ik had van de symptomen van meisjes/jongens allebei evenveel. En de NUB, tja, de echo was er niet op gemaakt. Dus op naar de 20 weken echo!

Nu kozen we er voor om bij de echo zelf te kijken wat het geslacht zou zijn. Na zo'n 35 minuten waarin de baby van top tot teen bekeken wordt.... hè dacht ik op een gegeven moment bij het been van de baby, is dat niet... dat lijkt op een balzakje tussen de benen. Er werd natuurlijk niks gezegd, want we zouden op het eind zelf kijken. Maar het leek er verdacht veel op. Ik wilde niet voor gek staan, dus ik hield mijn mond. Maar mijn hart begon wel wat harder te kloppen. Het zou toch niet een jongen zijn hè.. Onze baby zag er goed gegroeid en gezond uit (wat tenslotte het allerbelangrijkste en het fijnste is), dus het was eindelijk tijd om het geslacht te gaan bekijken. Ik had al een vermoeden. En ja hoor, het was in 1 blik onmiskenbaar duidelijk. Te duidelijk. Een jongen! 'Hoera, een jongen!' schreef de echoscopiste (wat is zo'n echoscopiste van de 20 weken echo eigenlijk? Een verloskundige, een verpleegkundige of gewoon enkel een echoscopiste?) 'Hoera?!' dacht ik. Vind ik het eigenlijk wel zo leuk? Het moest echt even bezinken, ik moest echt even aan het idee wennen. Ik werd geen meisjesmama, maar wij kregen een 'koningskoppel'.

Manlief was natuurlijk helemaal blij. Want hoewel hij het onwijs goed met onze dochter kan vinden en heerlijk met haar kan stoeien en spelen, is het als papa natuurlijk heel gaaf om een zoon te krijgen.

Naarmate de dagen verstreken begon ik steeds meer aan het idee te wennen. En natuurlijk moest ik naar de winkel om een schattig jongenssetje te kopen. Het 1e setje had ik al in huis en bewust neutraal gehouden.. Tja, en praktisch als ik ben begon ik meteen die 3 dozen met meisjeskleding uit te zoeken. De neutrale kleding in maatje 56 t/m 68 ging meteen in een bak voor in de commode. De meisjeskleding waar ik nog geen afstand van kon doen ging weer terug in een doos en de rest ging op de foto om verkocht te worden. Zo, ik maakte korte metten met mijn meisjesmamadroom. En het was ook goed zo. Uiteindelijk zag ik er ook echt naar uit om een jongetje te krijgen. De 1e kleinzoon voor mijn ouders en de 2e kleinzoon voor mijn schoonouders (die al 5 kleindochters hadden). Dus eigenlijk was dat ook wel weer heel erg leuk.

En ja, de commode ligt nu bomvol met veel te veel leuke jongenskleding. Sweaters, shirts en stoere broekjes. En natuurlijk fijne boxpakjes, want op de één of andere manier zien boxpakjes bij jongens er leuker uit dan bij meisjes.. :p En ik ben he-le-maal fan van die o zo schattige en stoere houthakkersblousejes voor mijn lieve zoon. En zijn speelgoedkist (kraamcadeautjes) zit vol met houten autootjes, werkmannenspeelgoed (gereedschapskistje bijv.), ToetToetautootjes (die kende ik nog niet, want die krijg je blijkbaar niet bij een meisje, maar die zijn ook ZO leuk voor stoere meiden, dochter van 3,5 is er gek van xD) en kartonboekjes over de brandweer, de bouwplaats enzovoorts.

Ik ben om! Jongens zijn nét zo leuk als meiden. Er is net zoveel leuk speelgoed (zij het niet meer), kleding voor jongens kan ook heel leuk zijn (okè, je moet misschien wat beter zoeken en wat meer winkels af (kan ook smaak zijn), maar uiteindelijk wordt de commode net zo vol). En ik denk dat ik straks net zo lekker met mijn ventje kan knutselen als dat ik nu met m'n dochter doe.

En praktisch gezien is een jongetje misschien nog wel makkelijker dan een meisje. Geen gedoe met uitgebreid haren netjes doen 's ochtends vroeg -om dan daardoor nét niet op tijd op school te komen (ik ben geen ochtendmens); geen gedoe met maillots/leggings onder jurkjes/rokjes. Gewoon simpel: shirt/sweater en broek en klaar :D Ohja en straks nog wel even lekker een gelletje in die haartjes.. :)

Lees ook: Bekkenklachten tijdens je zwangerschap & herstel na de bevalling