Bekkenklachten tijdens je zwangerschap & herstel na de bevalling

Tijdens mijn 1e zwangerschap had ik veel last van rugpijn. De baby en mijn dikke buik (die overigens bescheiden bleef, maar toch) trokken letterlijk aan mijn rug.Met deze 2e zwangerschap kreeg ik rond 17 weken last van mijn onderrug, bekken en stekende pijn vanuit mijn lies, ook mijn stuitje deed af en toe 'gezellig' mee. Soms liep ik gewoon mank, omdat ik niet normaal pijnloos kon lopen vanwege de pijn vanuit mijn lies/bekken.Met 20 weken heb ik bij de bekkenfysio aan de bel getrokken. Ik was al bekend bij haar, omdat ik na mijn 1e zwangerschap lichte incontinentieklachten had. Mijn bekken en onderrug werden nauwkeurig bekeken en ik kreeg passende oefeningen, houdingtips en adviezen. Om de 2 á 3 weken kwam ik bij haar terug. De oefeningen zorgden er voor dat de klachten beheersbaar bleven. En de adviezen had ik hard nodig om mijn grenzen aan te geven op het werk en niet over mijn pijngrens heen te gaan. Rust en beweging afwisselen is bij bekkenklachten ontzettend belangrijk. Tip: neem deze rust en blijf ook met mate bewegen! En zoek een bekkenfysio op!! Zo zorg je ervoor dat je op de juiste manier blijft bewegen en heb je de meeste kans dat je bekkenklachten beheersbaar blijven. 

Vanaf zo'n 30 weken werd de pijn in mijn bekken erger. Logisch, je buik wordt ook dikker en zwaarder, dus het gaat meer van het weker wordende bekken vragen. Dat gaf de fysio ook aan. Ik deed korte activiteiten en lag meerdere keren per dag even op de bank of op bed. Ik sliep met een kussen tussen mijn benen en deed trouw mijn oefeningen. Ook op mijn werk (basisschoolleerkracht) trok ik aan de bel, want ik wilde wel heel graag tot week 36 blijven werken, anders zit je ook maar thuis te niksen. Zo hoefde ik geen pleinwacht meer te lopen, brachten collega's mijn kids naar de gym (dit scheelde mij een paar keer de trappen in school op/af, want drama is met bekkenklachten) en kreeg ik meer pauzetijd. Dat laatste is gewoon iets waar je als zwangere recht op hebt! Dat wist ik niet eens. Google maar eens op ''rechten zwangerschap Rijksoverheid''.. Deze aanpassingen op mijn werk zorgden ervoor dat ik het tot week 36 heb volgehouden. Tip: bespreek je klachten met je werkgever en kijk samen wat er voor jou mogelijk is. Vaak is er meer mogelijk dan je denkt en zo houd je het toch langer vol. Vanaf week 34 vond ik het wel mega pittig qua energie en pijn. Tillen en bukken deed ik eigenlijk niet meer, want dit ging gewoon niet en verergerde mijn klachten. Qua huishouden heb ik een onwijs lieve man die ontzettend veel deed.Ik werkte 2 dagen achter elkaar, wat niet zo heel fijn is voor bekkenklachten, je hebt eigenlijk geen hersteltijd. Als het mogelijk is bij je werk zou ik zeker tussen je werkdagen een rustdag inplannen. Dus een dag werken, een dag thuis, een dag werken, een dag thuis.. Maar in het onderwijs is dat gewoon bijna niet te doen, omdat je afhankelijk bent van je duo-collega qua werkdagen. 

Week 36; eindelijk verlof! Heerlijk met mijn beentjes omhoog en nog wat laatste klusjes doen. Helaas ging het in week 37 helemaal fout met mijn bekken. Het schoot compleet verkeerd en ik kon niet meer fatsoenlijk zitten of lopen. Ik lag een paar dagen bijna alleen maar op bed. Het huilen stond me nader dan het lachen. Het deed vreselijk pijn. Ik kon de leuke babyklusjes en het huis schoonmaken (nesteldrang, je weet wel) wel vergeten.. De verloskundige kwam langs, de huisarts werd gecontact.. Het was echt mijn bekken. Sterke pijnstilling of spierverslappers tijdens je zwangerschap zijn niet mogelijk. Gelukkig kon ik weer bij de fysio terecht, zij maakte mijn onderrug los en gaf gerichte oefeningen om de spanning er af te halen. Door de pijn was ik helemaal verstijfd, wat de pijn bij bewegen juist weer verergerde. Door de massage en oefeningen in combinatie met 4x daags 2 paracetamol kwam ik weer enigszins op de been. Na een week kon ik weer een blokje om wandelen.. En weer een week later kon ik even het Kruidvat of de Action in voor een kleine boodschap. 

Maar wat zag ik op tegen de bevalling. Stel dat ik niet fatsoenlijk weeën op kon vangen (ik kon nog steeds niet lang en heel comfortabel zitten) of dat ik door het persen van alles forceerde. Gelukkig kon de verloskundige mij vertellen dat vrouwen met bekkenklachten ook gewoon kunnen bevallen zonder er al te veel hinder van te hebben. Dat werd ook mijn ervaring. Dus daar hoef je niet bang voor te zijn als je bekkenklachten hebt! Ik kon heerlijk weeën opvangen op een fitnessbal en heb tijdens de hele bevalling eigenlijk geen last gehad van mijn bekken. De pijn van de weeën was erger dan de pijn die ik in mijn bekken had. 

Na de bevalling heb ik wel een paar weken heel veel last van mijn stuitje gehad. Waarschijnlijk door het liggend persen in combinatie met een slap bekken (volgens de verloskundige). In de kraamweek was alleen platliggen eigenlijk comfortabel. Tip: bestel dan een stuitkussen, zodat je stuitje met zitten wordt ontzien. Deze gebruikte ik tijdens de maaltijden aan tafel en in de auto. In de kraamweek voelde ik ook de bekende bekkenpijn bij bepaalde bewegingen en in bepaalde houdingen. Nu ben je natuurlijk lichamelijk sowieso een wrak in die week. Hallo; een bevalling is gewoon een hele operatie! Ik was best een beetje ongeduldig, want ik zag er zo naar uit om minder pijn te hebben. Dat viel toch even tegen in de kraamweek..Gelukkig had ik een slimme kraamzorg die mij verbood om de 1e 4 dagen trap te lopen of mijn baby te dragen of te tillen. Ik weet zeker dat dit het herstel bevorderd. Dus heb je bekkenklachten; doe het 1e deel van je kraamweek gewoon niks anders dan in je bed liggen en je wandeling naar het toilet/douche. Ik vond het op den duur wel saai, maar ik heb even doorgezet voor een goed herstel. Van dag 5 tot dag 8 ben ik 1x langere tijd beneden geweest, zodat ik maar 1x de trap op/af hoefde. In de 2e week na de bevalling ging ik 's ochtends naar beneden en pas met ons middagslaapje weer naar boven. Op deze manier hoefde ik ook minimaal trap te lopen en met mijn baby te tillen/sjouwen. Gelukkig was mijn man de 1e 3 weken na de bevalling thuis, dus deed hij veel voor mij. Ik hoop dat je ook zo'n iemand in je omgeving hebt om je te ontlasten. 

4 dagen na je bevalling mag je trouwens de 1e bekkenoefeningen weer gaan doen (je kraamzorg weet welke). Dit ben ik dan ook trouw weer gaan doen. Ook na de kraamweek bleef ik voorzichtig met traplopen en tillen, ik deed dit minimaal. Gelukkig voelde ik met de dagen mijn bekkenpijn en klachten minder worden. 

Weetje: De treksterkte van het bindweefsel is 1 maand na de bevalling nog maar 10-20% van de oorspronkelijke waarde.

Na 6 weken (dan is de sterkte van het weefsel nog steeds minder dan 50%) ben ik opnieuw naar de bekkenfysio gegaan. Opnieuw werd mijn bekken bekeken en nu kreeg ik weer oefeningen om het herstel te bevorderen en mijn bekken weer sterker te maken. Daarna komen er veel eerste keren, waarbij je sowieso die bekkenpijn weer (licht) gaat voelen. Zoals: de eerste keer je zware peuter tillen, de eerste keer boodschappen doen, de eerste keer fietsen, de eerste keer sporten. Ik deed deze eerste keren gewoon kort en rustig aan. Toch voelde ik mijn bekken tijdens of achteraf. Een reminder: je bent er nog niet. Wel merkte ik hoe vaker ik het deed, hoe minder de klachten werden. Je bekken moet echt herstellen en zijn kracht terug krijgen (door oefeningen) en heeft daar veel tijd voor nodig. Zie laatste weetje hieronder. Nu ligt het stuitkussen al weer een tijdje te verstoffen - gelukkig maar! Nog altijd voel ik mijn stuitpijn en/of bekken nog licht opspelen als ik teveel intensief heb bewogen/gesport of teveel heb getild. Dat is voor mij weer een reminder om het toch even ietsje minder te doen. En als ik ongesteld ben voel ik heel licht mijn bekken weer opspelen, wat waarschijnlijk komt de hormonen. 

Weetje: De trekkracht van de pezen in en rond het bekken en bekkenbodem is 9 maanden na de bevalling ongeveer 75% van de oorspronkelijke trekkracht. Je hebt dus echt lang de tijd nodig om te herstellen van bekkenklachten. Ook ik ben nu (4 maanden na de bevalling) nog steeds aan het herstellen en aan het opbouwen. Doe het rustig aan en onder begeleiding van een bekkenfysio. En als je in je zwangerschap denkt: komt dit ooit nog goed; dan weet je nu: ja, het wordt met de tijd steeds beterder! :) Heb geduld en wees lief voor je lijf.