Het slecht nieuws gesprek 💔

28 juli 15:00, op van de zenuwen en nog steeds hoopvol liepen wij richting de afdeling. Vandaag stond het gesprek met de gynaecoloog en de neonatoloog op de planning.

Toen het gesprek begon, werd eigenlijk al heel snel duidelijk dat ons lieve actieve meisje in mijn buik geen schijn van kans heeft. Er zit enorm veel vocht in haar buikholte, borstholte en in haar nekje. Doordat haar borstholte vol zit met vocht waren er hele kleine, onderontwikkelde longen te zien. Doordat er de hele zwangerschap al vocht in haar borst zit, hebben haar longen zich niet (goed) ontwikkeld. En zonder longen, kun je niet leven. Daarnaast heeft ze zoveel vocht in haar buikholte waardoor en een probleem zal ontstaan tijdens de bevalling. En dit zou gevaarlijk kunnen zijn voor mijn eigen lichaam tijdens de bevalling. 

Haar buikje heeft op dit moment een omtrek van een baby van 40 weken. De gynaecoloog gaf aan dat ze zo snel mogelijk geboren moest worden, voor de 30e week. Ik was op dat moment 28 weken zwanger.

Kapot van verdriet, verscheurd, verslagen en met onze harten gebroken, bleven we achter in de kamer waar we het gesprek hadden. Hoe kan ze in vredesnaam zó actief zijn in mijn buik, maar buiten mijn buik geen kans hebben?

Op de terugweg in de auto hebben we onze ouders gebeld en zijn we in de overlevingsmodus gegaan. Er moeten dingen geregeld worden: geboorte- en tegelijk rouwkaartjes ontwerpen en het allermooiste afscheid regelen wat ze verdiend.

‘Vandaag is onze allerergste nachtmerrie werkelijkheid geworden. Ons kleine meisje is te ziek en ze kunnen helaas niks meer voor haar betekenen. Ze zal buiten mijn buik niet levensvatbaar zijn. Het wordt gevaarlijk voor mijn eigen gezondheid en daarom is besloten dat ze snel geboren zal worden 💔💫😔’ dit is het bericht wat we naar vrienden en familie hebben gestuurd.

Op maandag 1 augustus hadden we nog een echo in het UMCG en aansluitend een gesprek met de maatschappelijk werker. We wilden heel graag bespreken hoe we dit het beste aan kunnen pakken met Mart, onze zoon van 3. Hoe vertel je zo’n klein ventje wat er gaande is en hoe kun je hem hierop voorbereiden? We hebben fijne tips gekregen en zijn hier thuis mee aan de slag gegaan. We hebben boekjes uitgezocht en gaan nog 2 knuffeltjes kopen.. Eén voor Mart en één die meegaat met zijn zusje.

Op dinsdag 2 augustus kwam de uitvaartondernemer bij ons thuis om het afscheid te regelen. We hebben een mandje uitgezocht en we hebben alles besproken. Dit was in één woord hartverscheurend. 💔

‘ S middags kreeg ik een telefoontje van onze gynaecoloog, ons meisje mocht nog niet geboren worden. Tot de 32e week moest ze sowieso ‘blijven zitten’. Dit was een opnieuw een harde klap, we hadden net alle onze lieve vrienden en familie op de hoogte gebracht dat ze voor de 30e week geboren zou worden en nu werd het uitgesteld.

We hebben nog een fotoshoot gepland met ons gezin om alles op een mooie manier vast te leggen. Zo’n dierbare herinnering voor later! 💫

We zijn met z’n 3en nog een paar dagen naar Duitsland geweest om nog even te ontvluchten van alles wat er ons te wachten stond en om veel tijd door te brengen met Mart. Hij is nog zo klein, maar weet heel goed dat er iets aan de hand is. Die week was hij ook jarig en zijn feestje hebben we verdeeld over 3 dagen, alle aandacht voor hem en niet teveel voor ons in één dag. De week vloog voorbij en voor we het wisten zaten we weer in het ziekenhuis voor een nieuwe controle.

Op maandag 29 augustus was er weer een echo gepland en werd alles opnieuw gemeten en daarna zou een plan worden gemaakt om de bevalling in te leiden. Een dag later werden we gebeld door onze gynaecoloog dat het vocht stabiel bleef en dat ze nog steeds geen reden zagen om de bevalling in gang te zetten… We moesten weer 2 weken wachten en dat werd mentaal wel een hele zware strijd.

Op vrijdag 2 september hadden we opnieuw een echo in het UMCG en dit werd een heel ander gesprek dan dat we hadden verwacht. Hierover later meer 🤎

Lees vervolg: "Er is een kans dat ons meisje het haalt!"