Miracles can happen 💫

Er is hoop, nooit verwacht, maar het vocht neem af en haar longen worden groter. Waar ze eerst nog zo snel mogelijk gehaald moest worden, willen ze nu wachten omdat er een kans is dat ons meisje het haalt!! 🙏🏼 Onze gynaecoloog heeft de echo’s vergeleken (en opnieuw, en nog een keer, en nog een keer, zoals ze het zelf zei), ze hebben er met het team naar gekeken en er met artsen uit Nijmegen naar gekeken en er is een grote vooruitgang te zien.

Het vocht in haar borstholte is bijna helemaal weg, haar borst zat zo vol dat haar longen geen ruimte hadden om zich te ontplooien/ontwikkelen. In haar nek zat een enorme holte gevuld met vocht wat als een kraag om haar hoofdje heen zat, hier is nu enkel nog een plooi met overtollige huid te zien. In haar buikholte zit nog wel veel vocht maar ze verwachten dit weg te kunnen halen voordat de bevalling begint. Dit doen ze dan met een holle naald via mijn buik.

Van het regelen van het afscheid, naar een sprankeltje hoop. Kan iemand me even knijpen? Hoe is het mogelijk??!! 💪🏼

Van ienieminie longetjes zwemmend in een borstholte vol vocht, naar longen die de hele borstholte vullen met nog 1,3cm vocht eromheen. De grote vraag is alleen hoe de aanleg van de longen is, dit is pas zichtbaar bij de geboorte. Werken haar longen, of niet? Het is zenuwslopend, maar er is weer een sprankeltje hoop voor ons kleine meisje ✨ Het is zeldzaam, en in het UMCG is het één keer eerder gebeurd dat in het derde trimester het vocht afnam.

Voorheen was de afspraak dat de artsen niet zouden ingrijpen als ze levend geboren zou worden, maar hier komen ze op terug.

Er is weer hoop. Iets wat we lange tijd niet hebben gehad, ontzettend dankbaar en ons kleine wonder heeft al die tijd niet opgegeven. En zolang zij dat niet doet, doen wij dat ook niet! 🙏🏼

8 september hebben we weer een echo, en aansluitend een gesprek met de neonatoloog en onze gynaecoloog. Met het beste nieuws sinds 21 april lopen wij dit keer het ziekenhuis uit. Voorzichtig blij, en opgelucht 🤎