Gepland zwanger en in de steek gelaten

Een verwarde aanstaande vader? (deel 3)

De dag nadat ik het slechte nieuws op mijn werk te horen had gekregen (lees deel 2), had ik een gesprek met mijn ex.
Het was eind oktober 2021 en we gingen in ons tuintje zitten. We waren een jaar geleden verhuisd naar een vrijstaand huis in een populaire straat in de expatwijk van Hanoi. Het was heerlijk weer buiten, vergelijkbaar met een prachtige warme lentedag in Nederland.

Ik was ontzettend blij dat mijn ex-partner even de tijd nam om wat tijd met zijn tweeën door te brengen.

Geen luxe tuintje, maar erg fijn voor in Hanoi! En hoe leuk is het om een pomeloboom te hebben?!

Achteraf gezien ‘crazy!’ dat ik blij was met die paar uurtjes tijd… Hij was normaal altijd weg en/of druk met werk, netwerken, etc.
Gedurende de lockdown was hij vaak van huis en ging hij stiekem in cafeetjes werken. Ik geloofde hem, want heeeee in Vietnam kan veel en ik weet zelf ook hoe leuk het is om op andere locaties te werken. Zippend aan een heerlijke verse smoothie met tropisch fruit of een fantastische Vietnamese koffie. Voor ons was dit een ‘way of life’.

Heerlijke (en creatieve) drankjes kon je volop in Hanoi vinden.

Aan de ene kant is Vietnam een streng land en aan de andere kant kunnen regels (sneaky) overtreden worden. Mijn ex is half Vietnamees / half Duits. De helft van zijn familie, inclusief zijn vader woont in Hanoi, dus ik geloofde dat hij precies weet wat hij deed.

Nu weer terug naar het gesprek en de quality time die ik eindelijk dacht te hebben met mijn ex. In ons tuintje met een koffietje erbij, begon hij te praten. Hij moest veel dingen kwijt en ik luisterde vooral en stelde hier en daar wat vragen. Hij was open, maar tevens ook extreem vaag...

In de bijna vier jaar dat wij bij elkaar waren, had ik mij nooit zorgen over ons gemaakt… Ik vertrouwde en steunde hem blindelings. Maar dit was de eerste keer dat ik een zeer onbehagelijk gevoel kreeg.

Wij gingen elk weekend geregeld naar klankschalen meditatie. Dit was echt een momentje van bezinning om bij te komen van de chaos in Hanoi.

Regelmatig ging ik met mijn ex naar klankschalen meditatie.

Hij vertelde dat hij bepaalde dingen had gezien (Ik noem het….waanbeelden?... visioenen?) tijdens de klankschalen meditatie sessie…. Hij begon te brabbelen over onze toekomst… Iets in de trant van, dat wij in de toekomst in harmonie met elkaar zijn, maar dat de vorm wellicht anders kon zijn. Ik begreep niet zo goed wat hij bedoelde en waar hij heen wilde. Hij deelde veel met mij, maar bleef ook ontzettend vaag. Alles klonk heel ‘wollig’.
Na het gesprek voelde hij zich wellicht wat opgelucht, maar ik voelde mij vooral heel erg verward. Wat wilde hij nu precies zeggen met al die vage woorden? Er ging van alles door mij heen…

Ons hondje 'Snoetje' ging ook wel eens mee naar klankschalen meditatie.

Was hij verward omdat het nu steeds dichterbij kwam dat hij vader ging worden?… Iets waar we jaren mee bezig waren geweest, maar nu realiteit werd.
Was hij verward omdat hij steeds meer in zag hoe scheef de relatie met zijn eigen vader was en zich afvroeg wat voor vader hij ging worden?
Wat was er toch aan de hand?

Alles kwam als een shock en ik voelde mij vooral verdrietig en verward.

Al mijn zintuigen stonden vanaf dat moment op scherp… Klaar om te observeren wat er achter dit openhartige, doch extreem vage ‘gesprek’ stond.

Lees verder in deel 4 hoe dit afloopt.

Voor korte updates over het leven van Bas en mij kun je een kijkje nemen op mijn instagram