Snap
  • Zwanger
  • ICSI
  • #kinderwens
  • #wachten
  • Corona

Een kind alstublieft, eentje maar

Ik zie ons nog zitten, daar in de efteling. Het was de koudste 21 maart sinds deze eeuw, zoiets. 2018.

Voor het eerst keek ik echt naar ouders met kleine kinderen. Ik zou dat jaar 25 worden. We zouden samen een huis kopen. Natuurlijk eerst kijken hoe dat zou gaan, maar kinderen, waren we daar niet ook aan toe?

September ging de pilstrip de vuilnisbak in. We woonden nu al even in ons samen gekochte huis. We waren er helemaal klaar voor. Een mooi moment, want het zou vast niet meteen raak zijn.

Dat er 2018 dus nog weinig gebeurde verbaasde dan ook niet. Ik gebruik immers ook nog medicatie. 2019 zou ons jaar worden.

Maar ook dat jaar gebeurde er weinig. We genoten van elkaar en van het leven, heel cliche. Toch begon er toen al een klein zaadje van twijfel te groeien.

Maart 2020 kon vriendlief er niet meer onderuit, ik wilde een doorverwijzing. Helaas leerde we toen ook dat corona niet alleen een lekker biertje is...

Mede daardoor werd het pas juni/juli eer we bij het streekziekenhuis terecht konden. Geen goed nieuws, op naar het AMC.

Toen zaten we alweer in november, en wisten we toen pas waarom het steeds niet lukte. Vriendlief is verminderd vruchtbaar. ICSI moest ons maart 2021 gaan helpen.

Vandaag de uitslag van de SOTtest binnen. Deze was goed. Er zijn iniedergeval genoeg zwemmers voor ICSI. Nu alleen nog even wachten tot maart. Toch?

Helaas... Vanwege de corona zijn de wachttijden wèèr opgelopen. Nu wordt het op zijn vroegst juni... En wachten we nu al 2,5 jaar. 

Maart, weer een jaar voorbij. Dubbele pech. Eerst te horen krijgen dat het zonder de hulp van een ziekenhuis nooit gaat lukken. Want we proberen al 2,5 jaar op een wonder te hopen, maar de loterij winnen is aannemelijker... En nu nog steeds die klote corona.

Alsof we in de wachtrij bij een winkel staan, een nummertje moeten trekken maar dat we aan de overvolle winkel al kunnen zien dat het heel lang gaat duren.

Woede. Frustratie. Opnieuw heel veel verdriet.

Wederom houden vriendlief en ik elkaar stevig vast. Nog niet dichter bij onze wens...

To.the.Hormoon.and.back's avatar

Verschrikkelijk steeds weer dat wachten...😔 dat went nooit! ik hoop voor jullie dat jullie toch sneller mogen gaan starten! En anders evt. Andere ziekenhuizen/klinieken bekijken? Volg je gevoel daar in.

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Knuffeltje?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.