Snap
  • Zwanger
  • zwangerschap
  • #werkendemama
  • Corona

de gelukkige 'partime-huis-vrouw'

Bij deze tweede zwangerschap vergelijk ik veel met de eerste zwangerschap. Begrijp me niet verkeerd; ik was hel blij met die zwangerschap, maar ook dood ongelukkig. Ik had veel pijn, zat daardoor heel snel ziek thuis en voelde me eenzaam omdat de wereld gewoon door ging en ik het gevoel had dat ik stil stond. Geen idee of ik depressief ben geweest, maar als ik er soms over na denk, zat ik er misschien niet ver vandaan. 

Er zijn in de afgelopen 2 jaar veel dingen veranderd, waardoor ik zelf ook ben veranderd. Ik was bang wanneer ik weer zwanger zou worden misschien weer in die put kwam te zitten, maar gelukkig ( tot nu toe) is het juist anders om. Natuurlijk zijn er momenten dat ik op ben, maar zijn alle moeders niet eens moe? Of zeuren ze dat ze even tijd voor hunzelf nodig hebben? En ja, soms is de rugpijn ( want die krijg ik er deze zwangerschap weer bij) me soms te veel, maar kan er veel beter mee om gaan dan de vorige keer. 

Het veranderen van baan heeft me heel veel goeds gedaan, het geeft me een gevoel van voldoening. Dat  ik ook nog iemand anders ben dan alleen mama Nien. En daardoor ben ik ook met meer plezier thuis, niet dat ik het daar voor verschrikkelijk vond om thuis te zijn. Maar de afwisseling vind ik heerlijk! 

Het klinkt stom en natuurlijk vind ik Corona iets verschrikkelijks! Maar het afgelopen jaar heeft mij best wat rust gegeven. We konden zo weinig doen, maar eigenlijk ook zo veel. Ik heb genoten van onze wandelingen in het bos of op het strand. Ik heb genoten van onze kneuterige daagjes thuis met knutselspullen en al het vergeten speelgoed. Ik heb genoten van mijn Siem zijn kookkunsten. En ik heb goten van het opruimen en verbouwen van ons huis. Hier geniet ik allemaal nog steeds van. 

Het altijd meer willen, meer doen, meer ondernemen, meer weggaan, meer verdienen, meer volgers, beter worden in alles, de onrust in mijn lijf zo veel minder. En dat voelt goed, het voelt goed om te waarderen wat ik heb en wat er nu nog komen gaat. Het hoeft niet nu, het kan ook morgen. Of overmorgen.