3 jaar geleden
De 6weken echo!
Zou alles goed zijn?
12 januari, daar was het dan. Onze eerste echo.
Mijn gynaecoloog stelde mij op mijn gemak en begon met het maken van de echo.
Dit werd een binnenwaartse echo. Gek vond ik dit niet meer na al het gedoe en onderzoeken van mijn lichaam voor het hele voorafgaande traject. Ik wilde gewoon graag zien wat voor wondertje me te wachten stond.
Het scherm ging aan en ik snapte helemaal niet waar ik nou naar moest kijken. Ineens zag ik iets heel kleins flikkeren. Precies op dat moment hoorde ik de gynaecoloog zeggen: “ ja kijk, dat is het hartje”
Er rolde tranen over mijn wangen, ik kon deze niet tegenhouden het kwam vanzelf. Na al die teleurstellingen van negatieve testen, het hele traject en de angsten, was daar dan echt een kloppend hartje te zien. Er groeide een wondertje in mijn lichaam ook al was het nog zo pril.
Ik moest over 2 weken weer terug komen voor een vervolg echo, als deze goed zou zijn mocht ik naar een verloskundige praktijk.
In twee weken zou er toch niets gebeuren? Het is allemaal nog zo onwerkelijk dat ik vanwege de snelvaart waar ik in zat, nog niet goed kon beseffen dat het werkelijkheid was. Het was ook maar een heel klein streepje op de echo, dus een baby’tje dat zag ik nog lang niet.
Week 8 was aangebroken en ik mocht weer terug naar het Fransiscus. Dit keer was mijn echo al een stuk duidelijker. Weer klopte het hartje heel goed en ik mocht een afspraak maken bij de verloskundige praktijk als de 12 weken echo ook goed zou zijn. De “zorg” werd dan overgedragen.
Wat vond ik dit spannend! Ik hoefde na alles dan niet meer naar het ziekenhuis maar kon dit als een “normale” zwangerschap gaan zien. Je zou denken het is toch een normale zwangerschap?
Ja, alleen voelde het niet zo voor mij.
Hier zal ik in mijn volgende blog meer over vertellen.
