Bijna mag de hele wereld het weten

'Wanneer delen we ons allergrootste nieuws met de rest van de wereld?'. Een vraag die we elkaar stellen. Ik ben inmiddels 6,5 weken zwanger. Tijdens de intake bij de verloskundige, en tijdens de echo daar zag alles er weer heel goed uit. Amper 2 weken geleden sinds de eerste echo in het ziekenhuis, maar al duidelijk een heel verschil. Er is een duidelijke ruggengraat te zien, en ook lijkt ons 'garnaaltje' echt al op een inie-minie mensje. Er is een piepklein hoofdje te zien, net zoals de beginsels voor de ledematen. En ook weer heel belangrijk; een duidelijk kloppend hartje. Na de echo krijgen we nog een leuke tas mee met informatie, leuke hebbedingetjes, flyers, maar ook de vraag / opdracht eens na te denken over het wel of niet afnemen van de NIPT test. Dit zullen we dan bespreken tijdens de volgende afspraak. Gezien het bij ons geen natuurlijke zwangerschap is waarbij de 'sterkste' zaadcel heeft gewonnen, maar mensenwerk is geweest, besluiten we de test wel te laten afnemen. Gewoon voor een stukje extra zekerheid. Daarna zullen we ons grote nieuws delen.

1 week later staat onze laatste afspraak in het ziekenhuis gepland bij de arts die ons het hele traject begeleidt heeft. De gynaecoloog heet ons welkom en feliciteert ons. Weer blikken we kort terug op ons razendsnelle traject, en dan is het tijd voor een echo. Weer is ons kleintje wat gegroeid, en ook zien we meteen weer het hartje kloppen. 'Hebben jullie het hartje ook al gehoord?' vraagt de gynaecoloog? 'Nee' is ons antwoord, wij dachten dat dat helemaal nog niet mogelijk was. De arts stelt een en ander in op zijn apparatuur en verteld ons dat we een opname mogen maken als we dat willen. Natuurlijk willen we dat! Hij klikt op een knop, het is even doodstil en dan horen we voor het eerst het hartje van onze baby. Het welbekende 'treintje', waarmee iedereen altijd de vergelijking maakt. Maar dit keer extra bijzonder voor ons, dit kloppend hartje, dit geluid, dit treintje, dat zit in mijn buik. Na het hartje te hebben beluisterd maakt de gynaecoloog nog een 3D echo. We zien een klein bolletje; het hoofdje, met daaronder echt al een rompje met beginnende ledematen. Ook dit is natuurlijk al heel bijzonder om te zien op dit termijn. We sluiten de afspraak af met heel veel gelukswensen vanuit de gynaecoloog. Hij loopt een stukje met ons mee, en in de gang komen we langs een hele lange wand met allemaal geboortekaartjes. 'Wanneer het zover is, zien we ook héél graag jullie kaartje verschijnen', zegt hij. 'Heel veel geluk'. Hij geeft ons beiden een hand, en daarna vertrek ik met mijn man naar beneden.

We besluiten weer even wat te drinken te pakken in het restaurant en bekijken de echo's nogmaals. Ergens kunnen we het bijna nog steeds niet geloven. Dit misschien ook omdat ik me heel goed voel en eigenlijk geen last van zwangerschapskwaaltjes heb. We sturen weer wat foto's door van de echo's en beluisteren het filmpje van het hartje nog wel 10 keer achter elkaar.

Weer 2 weken later laat ik op woensdag de NIPT test afnemen. De dame die de test afneemt vertelt me dat ik rekening moet houden met ongeveer 10 werkdagen voor de uitslag binnen is i.v.m. een landelijke storing een aantal dagen eerder. Mijn verloskundige belt me echter 3 dagen later al op. Ik ben aan het werk en mis dit telefoontje, maar geen moment gaat de NIPT uitslag door mijn hoofd, eerder de afspraak voor de geslachtsbepaling die ook deze week gepland staat. Ik bel na een tijdje snel terug. 'Ik heb goed nieuws voor jullie', zegt de verloskundige, 'een hele mooie NIPT uitslag is vandaag al binnen gekomen'. Heel fijn om te horen. Ik bedank haar voor haar telefoontje en bel meteen mijn man: 'MORGEN MAG DE HELE WERELD HET WETEN!'