Pre bevallingsverhaal

Mei 2021.

Ik had al een tijdje buikklachten, voelde me niet goed. Maar wat het was wist ik niet, verschillende onderzoeken gehad bij de huisarts. Maar het bleven onverklaarbare klachten.. Tijdens deze onderzoeken heb ik ook gelijk een uitstrijkjeaten doen. Een zelftest lag al een tijdje in de kast, en dacht als je toch bezig bent daaronder dan dit ook maar gelijk.

Toen ik met mijn gezin een weekend weg ging kreeg ik tijdens de rit heen een onverwacht belletje van de huisarts. De uitslag was pap 3.... ik vroeg haar wat dit in hield waarop ze antwoordde, ' dit is een voorstadium van baarmoederhalskanker'. Het enige wat ik hoorde was kanker en ik schoot in paniek. Huilend belde ik mijn ouders en ook zij waren in shock. Toen ik weer rustig was en er over ging lezen heb ik me drukker gemaakt dan dat nodig was.

Maar deze uitslag kon niets met mijn onverklaarbare buikklachten hebben.

Het voelde soms alsof ik iets in mijn buik had, alsof ik zwanger was. Maar dat kon helemaal niet want was aan de pil en ben net ongesteld geweest. Ook had ik een zwangerschapstest gedaan en deze was toen negatief. 

Ik had me bij de klachten neergelegd want het zal wel tussen mijn oren zitten dacht ik.

Na 4 weken waren de klachten er nog steeds, voelde me niet lekker maar sprak hier met niemand over. Tot mijn zusje zei doe nog een test misschien ben je wel zwanger. Ik twijfelde eerst, ik vond het spannend, want was als ik wel zwanger ben? 

Maar kon me bijna niet voorstellen dat dat zo zou zijn want ben in de tussentijd nog weer ongesteld geweest. En de signalen zou ik toch hebben herkent na 2 kinderen?

Op een random ochtend, voordat mijn man naar zijn werk moest een test gedaan. Voordat ik het wist knalde er gelijk 2 dikke rode strepen op de test. Nou wat er door mee heen ging was van alles. Maar voor de vraag HOE DAN?

 Ja naja hoe is eigenlijk niet zo moeilijk maar ik was aan de pil? Dat is toch onmogelijk?

Ik riep mijn man ik liet hem de test zien, hij reageerde heel rustig maar volgens mij ging er van alles door hem heen. 

Ik had een wens voor een derde kindje, hij niet direct.. hij wilde eerst verhuizen en daarna was het misschien bespreekbaar. 

We hadden net een nieuw huis gekocht met een extra kamer waar ik veel ideeën voor had bedacht maar niet een babykamer.

Ik moest het even voor mezelf verwerken maar belde gelijk met mijn zusje. Zij was dol enthousiast en stelde me gelijk gerust.

Toch kon ik nog steeds niet geloven dat ik zwanger was, en hoelang was ik dan heen..

Haar schoonzusje is verloskundige en ik mocht diezelfde middag langs komen voor een echo.

Zo fijn want dan wist ik het zeker.

In eerste instantie kon ze niets vinden op de echo en nu was ik nog meer in de war. Even dachten we beide aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, verklaarde dat de buikklachten?

Maar ineens verscheen daar een mini mensje met een kloppend hartje. Nu al eigenwijs en verstopt in mijn buik. Liefde schoot door mijn hele lijf. Een nieuw leven, magisch!

Ik bleek al de 8 weken te zijn gepasseerd. 

Alle puzzelstukjes vielen op zijn plek, maar bizar dat ik het nooit heb herkent. 

Binnenkort deel 2..

Trending op Mamaplaats: "Hoe kanker mijn leven op z'n kop zet"