Augustus 2018 - Wij gaan voor een kindje.

We waren al 12 jaar samen, hadden een huis gekocht, waren net getrouwd en gingen op huwelijksreis. De wereld lag aan onze voeten en we waren al een tijdje klaar voor de volgende stap: kinderen. We wilden eerst trouwen en van onze Zuid Afrika-reis genieten om nadien te stoppen met de pil, zo moest ik me geen zorgen maken over onverwachte maandstonden, die soms serieus heftig konden zijn. Zo gezegd, zo gedaan. Na de reis stopte ik en mocht de natuur zijn werk doen. Zoals bij alles, houd ik van plannen en wilde ik er wel meteen voor gaan. Ik hield mijn vruchtbare periode wat in de gaten en elke maand hoopte ik. Wat duurde dat wachten lang (little did I know). Elke maand dacht ik wel iets te voelen, maar eigenlijk hoopte ik gewoon veel te hard en was ik nog nooit zo alert geweest voor lichamelijke signalen. Na 4 maanden voelde ik dat het nu wel echt prijs was. Deze keer waren de kwaaltjes niet ingebeeld, ik voelde echt dat er iets veranderd was in mijn lichaam. Een positieve zwangerschapstest bevestigde mijn gevoel. Maar kon dit echt waar zijn? Ik stuurde een vriendin die bevestigde dat die lichte lijn wel echt een lijn was. De dag nadien testte ik nog eens en vertelde ik het aan mijn man. Joepie, er komt een klein ukje bij. En hoewel de hormonen mij soms parten speelden: stemmingswisselingen, vermoeidheid, niet meer tegen de geur van warme groentes kunnen, ... genoot ik toch volop. Ik had een prachtige zwangerschap. Het verliep erg vlot, ik zou het iedereen toewensen.