Aankomen tijdens je zwangerschap

Zoals velen van jullie al weten en waarschijnlijk ook gehoord hebben tijdens de zwangerschap is aankomen een onderdeel hiervan. Maar hoeveel je precies mag en kan aankomen licht vaak aan hoe "gezond" de wel bekende BMI is. Zo mogen vrouwen met een te lage BMI meer aankomen dan vrouwen met een te hoge BMI. Even er van uitgaande dat je gewoon een gezonde BMI hebt, dan mag je rond de 15 a 20 kilo aankomen gedurende je gehele zwangerschap.

Het aankomen heeft te maken met dat je meer bloed aanmaakt en vocht vast houd, je placenta en het vruchtwater weegt natuurlijk ook wat, en je baarmoeder word steeds groter, niet te vergeten dat je borsten ook zwaarder gaan wegen door de moedermelk die ze produceren en je kleine prulleke die beetje bij beetje groter word en zich ontwikkeld tot een echt mensje.

Dit alles plus nog wat meer kleine dingetjes maakt dat je zwaarder gaat wegen tijdens je zwangerschap.

Nu weet ik zeker dat dit iets is wat misschien wel 90% of zelfs 99% van jullie al wist, maar wat nou als dit "aankomen" tijdens de zwangerschap voor sommige vrouwen een ware hel is!? Wat nou als dit gene wat voor vele vrouwen gezien word als "normaal" en "het hoort erbij" voor een aantal vrouwen juist een heel gevoelig onderwerp is en het je hele zwangerschap kan beïnvloeden!? Wat dan?

Als je mijn vorige blog hebt gelezen heb je misschien al wel begrepen dat dit aankomen tijdens de zwangerschap voor mij een hele opgave was en het nu nog steeds een heel gevoelig onderwerp is.

Ik heb jaren gewerkt om mijn BMI op een gezond getal te krijgen (zoals het in de boekjes staat), jaren heb ik gestreefd naar een lager nummer op de weegschaal en jaren ben ik er lichamelijk en geestelijk mee bezig geweest. En om dan ineens die knop weer terug te moeten draaien naar het accepteren dat dat getalletje op de weegschaal weer omhoog moet was voor mij gewoon het zwaarste wat ik heel mijn zwangerschap hebben moeten doen. Ik heb al zeg ik het zelf, echt een makkelijke en fijne zwangerschap gehad. Ook de bevalling was eigenlijk zo gebeurd, 4.5 uur bezig zijn met je 1ste bevalling is niet heel lang, als zo al mijn bevalling gaan dan doe ik er nog wel 6 zei ik erna😅.

Maar dat aankomen, pffff wat was dat voor mij een HEL! waar iedere vrouw blij zou zijn om weer naar de verloskundige te gaan zodat je je kleine hummel weer kunt zien of het hartje horen, was ik alleen maar bezig met, oh shit straks moet ik weer op die ... Weegschaal gaan staan, wat zou die nu weer aangeven? Hoeveel zou er nu weer bij zijn? En dit ging soms zo ver dat ik misselijk met hoofdpijn er naar toe ging. (Tip: kijk gewoon niet meer op de weegschaal) kreeg ik van mensen te horen, ja heel fijn zo tip maar jij snapt niet wat ik voel op dat soort momenten.

Mijn gehele zwangerschap heb ik een heel bescheiden buikje gehad, ik deed toen der tijd werk in de uitvaart en in mijn pak kon niemand echt zien dat ik zwanger was, ik stopte 4 weken voor de uitgerekende datum met werken en als ik het vertelde waren veel mensen verbaast, huh! Ben je zwanger dan? Ja verassing!🤣 Blame it op mijn strakke buikspieren (blijkbaar zie je het minder snel als de buikspieren zo strak aan elkaar zitten).

Mijn buikje begon ook pas echt te groeien toen ik 32 a 34 weken zwanger was. Ook heb ik gewoon gesport tot 4 weken voor de bevalling.

Eenmaal bevallen was mijn buikje ook vrij snel weer weg, super fijn natuurlijk! Maarja de vetjes aan de heupen, benen en dijen bleven gewoon lekker zitten, en mijn heupen pffff die zijn een stuk breder gebleven. Dat je heupen breder worden na een bevalling was dus geen fabeltje (in ieder geval niet bij mij).

Ik ben in het totaal 16 kilo aangekomen waarvan nog steeds niet alles er af is en daar baal ik echt enorm van, ook vind ik het nog steeds heel erg lastig dat mijn lichaam niet meer zo is zoals die was voor de zwangerschap. Ik zie vaak vrouwen die wel 3 kinderen gehad hebben en je het gewoon bijna niet ziet zo mooi lichaam hebben ze nog. Wauw waarom heb ik dat geluk dan weer niet? Denk ik soms, en helemaal als ik foto's terug kijk van 2 a 3 jaar geleden.

Je moet jezelf natuurlijk ook niet te veel vergelijken met anderen, want iedereen is mooi op zijn/ haar manier. Maar soms zijn dingen zo oneerlijk verdeeld! Ik ben een hele tijd mijn motivatie echt kwijt geweest maar ik ben weer begonnen met sporten en letten op wat ik eet, waarschijnlijk word mijn lichaam gewoon niet meer zoals die was voor de zwangerschap en dat is oké, maar het proberen af te vallen en vaker sporten blijf ik toch lekker doen, al is het voor mijn eigen zelfbeeld.

Ook helpt het mij om mijzelf te realiseren hoe sterk een vrouwenlichaam eigenlijk is!

En elke keer als ik voor de spiegel sta en alleen maar alles negatief zie dan bedenk ik me:

Dit lichaam van mij creëerde mijn zoon in 9 maanden tijd, dit lichaam was zijn thuis, zijn veilige plek, dit lichaam zetten hem op de wereld veilig en gezond. Hoe kan ik nou niet van mijn lichaam houden na alles wat die heeft meegemaakt en heeft doorstaan. Dank je wel lichaam, voor alles wat je voor ons gedaan hebt!❤️