1 eierstok , pcos & een kinderwens - Deel 2

In mijn vorige blog konden jullie lezen hoe op 13 jarige leeftijd mijn eierstok verwijdert is.Ik had een onwijs lieve gynaecoloog, maar deze ging helaas al snel met pensioen. Wel heeft hij mij op m'n hart gedrukt dat als er iets was dat ik dan gewoon terug moest komen, ook al werd ik niet serieus genomen door doktoren of assistentes. Mijn onderbuikgevoel was het belangrijkste en als dat niet goed was, moesten ze maar gewoon even tijd maken.

Door deze woorden ben ik ieder jaar op controle gegaan!Ik wilde later graag een kind, mijn kind, groeiend in mijn buik, van mijn man.En inderdaad, weer niet altijd even serieus genomen, want een controle was toch niet nodig, ben ik heel blij dat ik m'n mannetje kon staan!

Nu ik onafscheidelijk was van mijn vriend en ook zijn kinderwens heel sterk was, besloten we samen in januari 2019 te stoppen met de pil. Ik was al een tijd niet bij de gynaecoloog geweest, maar zag daar nog geen reden toe. Normaal geven ze het een jaar de tijd. Na 5 maanden lang afgewacht te hebben, afwachtend om ongesteld te worden. En toch iedere keer maar een test te doen, want ja ik werd toch niet ongesteld, heb ik toch maar een afspraak gemaakt.Dat de testen negatief bleven en mijn ongesteldheid uit bleef was niet zo gek. Al snel werd de diagnose pcos vastgesteld. Pcos, wat is dat nou precies?Met een receptje in mijn hand trek ik een nummertje bij de apotheek. Mijn vriend bleef in de wachtkamer toen mijn nummertje verscheen op het scherm. Nog maar half wetend wat de arts net eigenlijk allemaal verteld heeft krijg ik uitleg over de hormoontabletten die ik voorgeschreven heb gekregen.Eerst een week het ene doosje met tabletten en bij de eerste dag van mijn menstruatie de andere.Zo gezegd zo gedaan. Na nog wat extra informatie opgezocht te hebben op internet (de site die ik meegekregen had van de gynaecoloog) ben ik gestart met de tabletten.Na de eerste menstruatie moest ik terug komen voor controle.Er werd een inwendige echo gemaakt en deze liet zien dat de dosering van de pillen nog niet genoeg waren.Met een nieuw recept ging ik naar de apotheek. Daar gingen we weer met vol goede moed.Omdat de gynaecoloog dacht dat deze dosering afdoende moest zijn, was het een teleurstelling toen het bij de controle bleek dat dat niet zo was.het was pas de 2e kuur en hadden ook niet verwacht dat het meteen raak zou zijn, maar je hoopt toch anders.

Met weer een hogere dosis en dus weer een nieuw recept gingen we lichtelijk teleurgesteld, maar weer met vol goede moed richting de apotheek.Ik slikte netjes het eerste doosje met tabletjes en wachtte op mijn menstruatie.Na lang wachten heb ik toch maar de afdeling gebeld en ze wilde me graag zien voor controle.Mijn vriend moest werken dus mijn moeder ging mee.Het blaasje in mijn eierstok was groot, maar niet groot genoeg om een eisprong te hebben gehad, maar waarom werd ik dan toch niet ongesteld?Op naar de prikpost. Eenmaal aan de beurt vroeg de prikster, hoever ben je al? Zo te zien 12 weken. Uuhm kijk nog maar eens goed.. Mee dat ze het vroeg ontdekte ze dat ik helemaal nog niet zwanger was en verontschuldigen zich met rode wangen. Het kan gebeuren, maar het deed wel pijn. De uitslag zou over 2 dagen binnen zijn. Dus heel ongeduldig wachtte ik het telefoontje af. Toen het de 2e dag half 5 was heb ik maar zelf gebeld. De uitslag was helaas nog niet binnen.Ik kan me nog goed herinneren dat ik de volgende dag flink achter liep op mijn werk, maar toen mijn telefoon ging en er onbekend op het scherm verscheen, moest ik wel opnemen.Hoe kon ik nou weten dat ze me belt en niet opnemen?Daar was het verlossende woord. Je bloed laat toch zien dat je zwanger bent. Gefeliciteerd! De tranen sprongen in m'n ogen. Er groeit een mini mensje in mij en wij worden papa en mama.Lang kon ik in het moment niet blijven hangen, want op dat moment stapte er net een cliënt naar buiten om te kijken waar ik bleef.Na mijn werk ben ik naar de winkel gereden en heb voor mijn vriend, moeder en vader een cadeautje gekocht. Mijn ouders waren helaas net gescheiden en mijn moeder verbleef tijdelijk bij ons.Ik had een smoesje bedacht om te verklaren waarom ik wat later was, want ik moest toch eerst aan mijn vriend vertellen dat we papa en mama werden?Ik kon m'n enthousiasme niet bedwingen en riep 10 minuten na thuis komst door de kamer, je word oma!Ze kon haar geluk niet op.Samen hebben we een plannetje bedacht hoe we het aan gingen pakken.Hoe mooi is het om het moment vast te kunnen leggen waarop je verteld tegen je vriend dat hij papa word.

Eindelijk na een lange dag werken kwam hij thuis.Meteen kwam ik met het cadeautje aan en had hij natuurlijk allang een vermoeden.Net zoals ik durfde hij het niet te hopen en stelde hij geen vragen, totdat er uit het papier een knuffel met tut tevoorschijn kwam en het enige wat eruit kon komen was, ECHT?

Super gelukkig en dol enthousiast hebben we zijn moeder gevideobeld (zij woont nog in Syrië en kunnen haar daardoor helaas niet bezoeken)! *Ook zij was dolgelukkig en straalde bij het horen van het nieuws. Ook al is ze al oma, haar zoon die helaas Syrië heeft moeten verlaten door de oorlog, bouwt nu zijn eigen toekomst in Nederland.

De avond erna heeft mijn vader zijn cadeautje ontvangen en ook hij was heel blij, want hij werd opa!

Verder hebben we de eerste echo afgewacht met het vertellen tegen familie.

iedereen wist dat wij met het traject waren gestart en iedereen toonde veel interesse. Dit maakte het de eerste 7 weken lastig om niks te vertellen, maar des te groter was de verassing toen het antwoord ineens JA bleek te zijn.

Mijn opa en oma vierde hun trouwdag 3 dagen na de eerste echo en dit was voor ons het perfecte moment om het tegen de familie van mijn moeders kant te vertellen.

Mama klaar staand om de reacties te filmen hebben wij oma en opa allebei een apart cadeautje gegeven. Opa een envelop met daarin de echo foto (er was nog niet veel te zien, maar genoeg om meteen te begrijpen wat er aan de hand was) en oma een rompertje! **

de reacties waren onbeschrijfelijk. Er hebben tranen gevloeid en er is veel geknuffeld!

Met als klap op de vuurpijl, mijn kleine nichtje die aankondigde dat ook zij grote zus ging worden!