1 maand geleden
Verlies van mijn man: gevochten als een leeuw
Een jaar verder, eindelijk de kracht om verder te schrijven...
Na je trip naar Duitsland, nog even samen zijn met vrienden in een vakantie omgeving, ging het snel bergafwaarts.
Maandagavond kwam je thuis, dinsdagavond werd je met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Daar aangekomen pakte je mijn hand en fluisterde dat je dacht dat dit het was. Ik zag angst en ergens ook opluchting. Zoveel pijn had je.
In het ziekenhuis konden ze behalve je pijn onder controle houden door middel van morfine en een hele reeks van andere pijnstillers niet veel meer voor je doen.
Je was er zo doodongelukkig, je zat er zo doorheen. Na een kleine week ben je weer thuisgekomen en heb ik je beloofd dat je tot het einde thuis zou blijven. Geen ziekenhuizen meer, geen stress van ambulances, andere bedden, Ely en mij moeten missen.
Op een zondag kwam je naar huis. Die vrijdag kwam de scanarts, die jou de toestemming voor euthanasie officeel maakte. Samen met de palliatieve zorg en de huisarts koos jij 7 oktober om te gaan. Dat leek jou een mooie dag. Dit was het laatste wat je zelf in de hand had. De rest van de regie was je al kwijtgeraakt.
De week naar 7 oktober duurde lang en kort te gelijk. De pijn maakte het lang en soms ondragelijk voor je, maar de laatste bewuste mooie momenten waren juist zo te kort.
Vrijdag 7 oktober liet niet op zich wachten. Een onrealistische dag. In de ochtend nog met vrienden in het zonnetje in de tuin, met een drankje.. gewoon omdat het kon. We lachten, ook met iedereen van de familie die kwamen. Mooie liefdevolle momenten.
Om 2 uur kwamen de artsen en om kwart over 2 liep je zelf de trap nog op om samen met mij in bed te kruipen.
"Het is goed lieverd, ik heb straks geen pijn meer.. ik hou van jou", zei je.
Om 10 over half 3 ben je overleden en werd ik door de huisarts gecondoleerd met het verlies van mijn man.
Ik wist niet dat het écht kon, maar ik kan je zeggen het kan. Mijn hart deed pijn, echt pijn. Ik voelde mijn hart breken.
Dag liefste.. tot ooit.
"Gevochten als een leeuw, in een strijd die niet te winnen was"
Michiel ❤️2-7-1982 ⭐7-10-2022
Mamaplaats
Bedankt voor het delen❤️