1 jaar geleden
Opnieuw worden we geconfronteerd met kindverlies
Vanaf het begin was er een soort van angst.
Angst om een nieuw grafje naast Micha zijn graf te zien.
Er was hoop, dat het net zo lang zou duren als het laatste grafje voor Micha. Daar zat namelijk 14 maanden tussen. Dat betekent natuurlijk niet dat er geen kinderen overlijden, maar er is geen confrontatie. Geen confrontatie met kinderverlies.
Helaas was het nu te snel. Opnieuw een grafje van een kindje.
2 dagen geleefd. 1,5 maand na Micha.
Veel te snel. Zo confronterend. Zo pijnlijk. Want je kent het gemis en je kent de pijn van die ouders.
Vandaag waren we er weer, zoals wij er elke zondag met z’n drieën zijn. En opnieuw was daar de confrontatie. Inmiddels al de vierde keer sinds de begrafenis van Micha. 4 kindergraven in 4 maanden tijd. Teveel. Te confronterend. Teveel leed. Teveel verdriet. Teveel pijn. Het verdriet en de pijn die die ouders voelen. De aanblik van een nieuw grafje, brengt mij elke keer weer terug naar 1 oktober en de dag van zijn begrafenis.
Zal het ooit minder pijn doen?
Anoniem
Lieve mama, heel herkenbaar. Er zijn periodes geweest waarin het even 'stil' leek maar dan ineens toch weer. Je gunt het niemand. Wat erg dat jullie Micha ineens zo kwijt zijn geraakt. De verhalen achter de plekken zijn waardevol
Anoniem
Wie weet komen we elkaar nog een keer tegen. Ons kindje ligt er tegenover. Liefs, mama van Roos
Mamavankuikens
Ik vraag mij ook altijd af wat het verhaal erachter is van die kindjes 🤍 allemaal zo geliefd
Joann123
Wat onwijs heftig om hier steeds mee geconfronteerd te worden. Dit gun je niemand❤️
Anoniem
💔