1 jaar geleden
Moeder worden zonder moeder
Een kind krijgen zonder jou dat kan ik niet!
Toen mama ziek werd en uiteindelijk bleek hoe serieus het was, begin je na te denken over de toekomst.
Ik was 27 jaar, 10 jaar samen met mijn vriend en net terug uit het buitenland waar ik anderhalf jaar had gewoond en gewerkt. Ik was klaar voor die volgende stap, maar was ik dit nu ook?
Vlak na mama's diagnose was ik aan het spelen met het idee om zwanger te raken, want dan kon mama dat tenminste nog meemaken. Het ging zo ontzettend snel fout met mama dat dat idee al snel van de baan ging en dan stop je die kinderwens in een heel diep donker gat. Oprecht wilde ik het niet zonder mijn moeder doen, want hoe moest ik dat gaan doen? Ik heb dit allemaal niet meer kunnen bespreken met m'n moeder.
Ik vraag me wel eens af was zij zich ervan bewust was dat zij nooit haar kleinkind ging ontmoeten? Was zij daar mee bezig? Of had zij, net zoals ik, die gedachte heel ver weg gestopt omdat het te veel pijn deed?
Vlak voor mama's overlijden vroeg een vriendin van haar waar ik het meest tegenop keek. Moeder worden en mijn beste vriendin missen, daar kijk ik het meest tegen op. En zo sterk ik toen was en moest zijn om voor mijn moeder te zorgen, zo sterk maar onverschillig zei ik ook; Ik weet dat het uiteindelijk gaat gebeuren en ja dan moet mijn kind dus meerdere dagen naar de opvang, het is niet anders, het moet.
Anoniem
Ik had mijn moeder nog maar net verteld dat mijn vriend en ik graag een kindje wilden. Ze zei al 'dat ga ik niet meer meemaken'. Een week later is ze overleden. 10 Maanden later beviel ik van ons eerste kindje. Een dag na moederdag, de eerste moederdag zonder moeder. Wat ik toen nog niet wist was dat de volgende moederdag nog veel erger zou zijn... moederdag zonder moeder én zonder kind. Helaas heeft onze zoon maar 5 dagen bij ons mogen zijn. Een heel verdrietige periode in ons leven, bijna tien jaar leden. Het blijft verdrietig dat ook onze andere twee jongens hun beppe en broer alleen maar kennen van foto's.
Anoniem
Ik had mijn moeder nog maar net verteld dat mijn vriend en ik graag een kindje wilden. Ze zei al 'dat ga ik niet meer meemaken'. Een week later is ze overleden. 10 Maanden later beviel ik van ons eerste kindje. Een dag na moederdag, de eerste moederdag zonder moeder. Wat ik toen nog niet wist was dat de volgende moederdag nog veel erger zou zijn... moederdag zonder moeder én zonder kind. Helaas heeft onze zoon maar 5 dagen bij ons mogen zijn.
Anoniem
Zeven jaar geleden verloor ik mijn mama toen ik 30 weken zwanger was van ons 2e kindje. Toen we haar vertelde dat ik opnieuw zwanger was was er nog weinig aan de hand. Toen ik 28 weken zwanger was heeft ze het lamertje voor me behangen. Ze was erg snel moe en voelde zich niet top. Met de verjaardag van onze oudste nog uueten met zijn allen. De volgende dag ziekenhuis opname en das bleek dat een nieuwe hartklep noodzakelijk was. Dit zou zsm gebeuren zodat ze over een paar weken aan mijn kraambezoek kon zitten. De operatie going goed en we waren dolblij met t goede nieuws.
Anoniem
Helaas kwamen er complicates en overleed ze die nacht.
Anoniem
Moeder zonder moeder worden is ook echt moeilijk..was 15 dat ik mijn moeder verloor en wij waren ons beiden bewust dat deze (en nog vele andere mijlpalen) niet meer samen gedeeld konden worden. En wat is dat moeilijk geweest en nog dat ik niet met haar heb kunnen delen dat onze wens niet wilde lukken, het traject waar we in gingen, de moeizame zwangerschap en uiteindelijk ons zoontje in de armen te hebben. Overal hing toch op de achtergrond het verdriet en gemis. En ook nu weer, nu we ditzelfde proces doormaken bij ons tweede kindje. Sterkte om hier een weg in te vinden!