"Iets zei me dat de zwangerschap niet goed zat"

Het is een tijdje geleden dat ik mijn blog heb bijgehouden. Ik krijg zoveel lieve berichtjes via socials/mamaplaats, dat ik een update kom geven. Wij hebben even een pauze ingelast!

In Oktober heeft de 1e IUI plaatsgevonden. Met een beetje een teleurstellend staaltje van "maar 4 miljoen". Op dag 14 mochten we testen en kreeg ik een duidelijk maar toch een licht positieve test. Ik ken inmiddels de welbekende lichte testen en had ook niet het idee dat dit goed zou komen. Toch was de test op 15dpo weer iets donkerder en dan krijg je toch een beetje hoop. Helaas die avond krampen en een bloeding gekregen. In die week een uitgangsecho gehad en ook daar was niets van zwangerschap te zien. Wel waren mijn zwangerschapstesten nog licht positief en moest ik wachten tot deze volledig negatief waren om weer te mogen starten met de Gonal F Injecties. Weer een flinke klap hoop, teleurstelling en verdriet.

Eenmaal weer een nieuwe ronde opgestart deed de gonal F vrijwel niets dit keer. In november/december heb ik maar liefst 33 dagen geïnjecteerd inclusief ophoging. Eindelijk zat er op dag 33 een follikel van 16 mm en was het slijmvlies 7 mm. De dag erna de Ovitrelle gezet en op 3 december volgde de inseminatie. Dit keer met een super staal van 49 miljoen goed bewegende zwemmers! Super trots op die vent van mij! En eindelijk weer een goede kans. Op 14 december was ik bezig met het schrijven van een blog op mamaplaats met de titel : IUI mislukt ✖️. Ik was al een aantal dagen mega chagrijnig, de bekende ongesteldheidskrampen waren in volle gang en ik had alleen maar last van PMDD klachten. 100% overtuigd van een naderende menstruatie, besloot ik vreemd genoeg toch nog een test te doen. Tot mijn verbazing hartstikke positief! En echt duidelijk ook! De dag ervoor had ik nog een compleet witte test in handen dus ik was totaal overdonderd en vol ongeloof! Ik besloot een clearblue te doen en ook die gaf zwanger aan, en nog een met indicator die aangaf zwanger 1-2! Het was 12/13 dpo, dus nog vroeg maar hartstikke zwanger!

De kerstboom had ik die week net opgezet, en het leek me leuk om mijn vriend te verassen met de digitale test onder de kerstboom. Dolblij en emotioneel was dit voor ons! Het was gewoon gelukt! En niet eerder hadden we zulke positieve testen! In de dagen daarop volgend namen de zwangerschapskwaaltjes toe alsook de positieve testen! Op 17 dpo was mijn clearblue opgelopen naar 2-3 zwanger en had ik knallers van testen! Een waar kerstcadeau was dit voor ons! Samen met familie/zusjes deze kerst gevierd en ook wel direct het goede nieuws verteld! Ik was inmiddels bijna 6 weken zwanger en ik met kerst zonder wijn, is sowieso al verdacht. Iedereen was zo blij voor ons! Na zoveel ellende en moeite werd het eindelijk beloond en konden we stiekem dromen van een kindje erbij in 2023.

Ivm de eerdere miskraam en biochemische zwangerschappen, wilde we graag een vroege echo met 6 weken, in het ziekenhuis zou ik deze met 6+5 krijgen, maar die 5 dagen kon ik echt niet meer wachten🤣. De "pretecho" zou precies op 31/12/22 zijn. 2023 werd ons jaar, het jaar waarin wij eindelijk ons langverwachte kindje bij ons zouden gaan krijgen en wat zou het mooi zijn om het zware jaar 2022 zo mooi te kunnen afsluiten! Niet wetend dat 2022 voor ons nog heftiger zou eindigen en 2023 zo verdrietig zou beginnen.

Op 30/12/2022 had ik een naar gevoel, de hele dag een soort van paniek/zenuwen gevoel. Mijn borsten leken minder pijn te doen, en iets zei me dat deze zwangerschap weer niet goed zat. Mijn lieverd van een vriend, wilde daar niet aan geloven en had goede hoop. Ik moest me gewoon niet zo aanstellen! En de testen zeiden toch genoeg!

Op de dag van de echo, bleef ik dit gevoel houden, onderweg naar de echopraktijk zei iets in mij dat het niet goed zat en was ik me hier eigenlijk mentaal al op aan het voorbereiden.
Helaas werd bij de echo duidelijk dat ons beebje te klein was en er geen hartactie te zien was. Ik moest me gaan voorbereiden op een miskraam. Oud en nieuw was lood en lood zwaar. Happy New Year roepen met een levenloos beebje in je buik, is vreselijk. Ik kon alleen maar huilen....

Op 03/01/23 met 6,5 week is de miskraam op gang gekomen en heb ik een heel mooi klein en intact vruchtzakje met vruchtje verloren. Gek genoeg heel bijzonder om te kunnen zien op deze termijn. Omdat het tastbaar is geworden hebben we besloten dit kindje in wording te begraven. Doorspoelen voelde al helemaal niet goed en dit hielp voor mij bij de verwerking van alles.

Na de controle echo bleek alles schoon te zijn en mocht ik in principe weer verder met injecties. Emotioneel en fysiek was ik hier gewoon nog niet klaar voor en hebben we besloten om een pauze in te lassen. En te kijken of mijn lichaam zelf in staat zou zijn tot eisprong/menstruatie. Helaas duurde dit langer dan verwacht.

Half januari hebben wij ons eerste gesprek gehad bij Cuypers&Cuypers in Duitsland. Vanwege de herhaalde miskramen willen zij verder kijken dan wat ze in Nederland doen/kunnen. Inmiddels is de 1e afspraak geweest voor: chromosomenonderzoek (beide) met een compleet hormonen en stollingsonderzoek. 14 buisjes bloed zijn er afgenomen en het is gek om te zien op hoeveel meer ze in Duitsland testen dan in Nederland. Mijn vriend heeft ook een staal in moeten leveren waarbij een MIOXSIS onderzoek is gedaan. Hierbij kijken ze naar bepaalde DNA schade in de spermacellen. Die uitslag volgde snel en gelukkig zit dit bij hem nu allemaal helemaal goed.

We zijn nu in afwachting van de rest van het bloedonderzoek. En in afwachting daarop ben ik in Nederland weer begonnen met een IUI ronde dit omdat niets doen ook niet goed voelt.

Voorstel in Duitsland is om binnenkort een kijkoperatie in te plannen met biopt/nk en plasmacellen. Daarover vertel ik als het zover is meer. Wij willen in ieder geval nu zoveel mogelijk uitsluiten zodat we zeker zijn dat de miskramen "pech" zijn geweest en er niet meer speelt bij mij. 

63 dagen na de miskraam heb ik mijn eerste spontane menstruatie gehad en momenteel zit ik op cd 9 met injecties in de nieuwe ronde, ronde 24 alweer😨, ik besef me ook nu weer dat als het deze ronde niets gaat worden, een baby in 2023 niet meer haalbaar zal zijn. Anywayss...Morgen volgt de 1e follikelmeting en hopelijk mogen we ergens volgende week weer een IUI behandeling ondergaan! We gaan er weer voor!🤞🍀

In afwachting van alle resultaten zullen we volgende maand een keuze gaan maken op welke weg we door willen. IUI verder in NL of de overstap naar IVF in Duitsland.

Wordt vervolgd! 

Leestip: Dit willen we nooit meer meemaken..