5 maanden geleden
Hope is never lost. Of toch wel?
We hadden zo veel hoop dat Nolan het zou redden
Eenmaal aangekomen raasde de adrenaline nog steeds door m'n lijf en toen ik eenmaal besefte dat er een spoedkeizersnede zou worden uitgevoerd, raakte ik ineens in paniek. Ik heb altijd gezegd dat ik nooit een keizersnede zou willen ondergaan omdat het idee alleen al me angst aanjaagde.
Om de beurt zag ik verschillende hoofden voor me langs schieten, het leken er zo veel. Ondertussen hield de verloskundige nog steeds het hoofdje van Nolan vast uit angst hem kwijt te raken. Ik kreeg een kapje op mijn mond en toen werd het zwart.
Wat daarna gebeurde weet ik alleen omdat het mij is verteld. De verloskundige heeft zijn hoofdje vast gehouden tot het moment dat hij uit mijn buik getild werd, pas toen heeft ze los gelaten. Wat een topvrouw! Ze heeft alles op alles gezet om mijn kleine baby te redden. En ik weet zeker dat ik het aan haar te danken heb dat hij heeft mogen leven. Er zijn geen woorden die kunnen uitdrukken wat zij voor ons heeft gedaan en hoe dankbaar we haar zijn. Alle pogingen om dit naar haar te uiten lijken tekort te schieten.
Nolan werd bleek en levenloos uit mijn buik gehaald. Zo levendig en sterk als hij in mijn buik was, zo stil was hij daarna. Ze hebben hem beademd en gereanimeerd...
Terwijl ik wakker werd, raakte ik direct in paniek en zocht ik naar iemand in mijn buurt die me gerust kon stellen. Ik zag een verpleegster of arts en begon te huilen en vroeg haar of ze alsjeblieft niet bij me weg wilde gaan. Ze bleef bij me en toen ze uiteindelijk toch weg moest, zorgde ze dat iemand anders haar over kon nemen. Ik hield haar vast en liet haar niet meer los totdat mijn partner bij me was.
Ondanks alles, herstelde Nolan vrij snel en ging zelf ademen. Ik heb hem zelfs horen huilen en wild zien bewegen. En ondanks dat we eerst direct naar Leiden naar de NICU moesten, was nu de vraag of dat nog wel nodig was. In Leiden gaven ze aan dat ze hem toch graag ter controle wilden zien. Ik ben zelf ook geboren met zuurstofgebrek en ondanks dat ik in het leven soms tegen muren aanliep, heb ik uiteindelijk mijn weg gevonden. Daarom had ik zoveel hoop dat Nolan het zou redden en we hem na de controle fijn mee naar huis konden nemen.
