Deel 7 de klap

Na de MRI gingen wij terug naar de IC.

We zijn sinds dien uiteraard niet van haar zijde geweken. En daarna  kregen wij heel vroeg in de ochtend te horen dat het er niet goed uitzag.

En dat we er rekening mee moesten houden dat onze dochter zwaar beperkt zou kunnen worden. Maar dat er later vandaag (4-4-2024) een ECG zou worden gemaakt om te kijken hoe het er uit zag.

Op dit moment kwamen mijn ouders direct vanuit Schiphol zonder bagage onze kant op met mijn tante. Ook kwamen Nick zijn ouders. En heeft Mijn vriendin geregeld met haar partner dat mijn zusje met Lotte naar Utrecht kwam. Zodat we nog zoveel mogelijk bij Esmee konden zijn.

Ook hadden we een ronald macdonald huiskamer toegewezen gekregen waar we deel van de dag hebben vertoefd(altans, Lotte, de opa's en oma's)

Toen de ECG werd gemaakt was iedereen(behalve mijn zusje) net naar huis.

Wij zouden in het ronald macdonald huis gaan slapen deze nacht met Lotte. Als er dan wat was konden wij zsm heen. 

Toen wij de uitslag van de ECG kregen( rond 17/18u denk ik) was wel duidelijk dat dit het echte slecht nieuws gesprek was.

We werden in een apparte kamer genomen met meerdere artsen. De medisch pedagoog ging met Lotte naar een plaats waar ze even mocht helpen.

Esmee had nauwelijks tot geen hersen activiteit meer. En er was te zien dat er bloed in de hersenen was. Maar wanneer dit is gebeurd weten ze niet.

De vraag was hoe wij het nu voor ons zagen.

Ik zij direct hoelang moeten we dit aankijken.

Nick wilde heel graag nog 1 nacht samen zijn.

We hebben afgesproken dat 2 stellen vrienden, nick zijn oom en tante, mijn tante en de opa's en oma's en broers/zus van ons mochten komen afscheid nemen.

Dit was ontzettend emotioneel. Larissa van Larissa shoot memories heeft deze ontzettend heftige avond foto's gemaakt. 

Lotte ging samen met mijn zusje in het ronald mac Donald huis slapen. Wij kregen een aanschuif bed zodat we eigenlijk een 2 persoons ziekenhuis bed hadden en Esmee lag de hele nacht tussen ons in. Ze werd op een gegeven moment erg koud. 

In de ochtend werd er aan ons gevraagd hoelaat wij wilde afkoppelen.

Mijn broertje zat in het vliegtuig, en kwam vrijdag 5 april smorgens vroeg aan op Schiphol. Ook hij zonder bagage direct door naar het WKZ om nog afscheid te nemen.

Daarna was iedereen weg gegaan, en konden Lotte ,Nick en ik nog met zijn 3e afscheid nemen.  Ook hier was een fotograaf bij van stichting make a memory. De monitors werden op stil gezet. En zwart, zodat wij in alle rust konden samen zijn met Esmee nog in onze armen 

Toen Esmee echt officeel was overleden en dit was bevestigd door een schouwarts zijn wij met zijn 2e mee gelopen door het umc/wkz heen richting de ruimte waar Esmee zou worden onderzocht door een patholoog. Deze vraag werd eerder tijdens het eind gesprek aan ons gesteld. Ik wilde graag onderzoek laten doen, maar vond het belangrijk dat ze er nog goed uit zou zien. En ik haar haren nog zou kunnen vlechten. Gelukkig was dit goed mogelijk en hebben Nick en ik dan ook toestemming voor onderzoek laten doen.

Daar ging ons mooie meisjes, onder een deken ook over haar hoofd zodat mensen niet konden schrikken

Wij hand in hand achter haar aan. 

Lees verder in mijn volgende blog over het naar huis gaan, en Esmee weer thuis krijgen.