Deel 4

Dinsdag 2 April

We werden zo als je in mijn vorige blog heb kunnen lezen opgehaald door de ambulance,

Lotte mocht helpen met van alles echt harstikke lief!

We werden aangemeld, en gingen richting Utrecht. Vantevoren belde de ambulance waar we moesten wezen.

Tijdens de rit kreeg ze een vinger hoedje op om zuurstof gehalte te meten. Ze was zo achter uit gegaan in 1 dag tijd, maar nog steeds wisten wij niks.

Het zuurstof gehalte bleek laag ze dipte elke keer en ze was op eens minder aanspreekbaar. We kregen een mondkapje (die ze overigens ook weigerde want haar pit was ze zeker niet vergeten!) Stiekem dichtbij zodat ze net genoeg ademde haar wakker houdend zodat ze niet teveel dipte reden we op eens met sirenes (was niet de planning!)

Aangekomen in Utrecht werden we in een hokje neer gezet en kreeg ik wat te eten (rot tijd om weg te gaan hihi) we waren verkeerd gestuurd dus moest ik worden opgehaald. We moesten in een rolstoel gaan zitten (nog steeds wilde Esmee niet alleen)

De lieve verpleegkundige heeft ons door alle tunnels van het UMC/PMC geduwd.

Lekker kletsend met mij.

Onderweg had ik wel door dat zij meer wist dan ik wist. Dit kwam heel ongelukkig, ze zegt he wat heeft ze veel pijn he, een tumor is dan ook niet niks (Of iets in die zin) en ik denk huh wat wie waar tumor?

Wij wisten van een plekje en dat we hier heen moesten omdat er in amc of andere ziekenhuizen niet eerder plek was en nu op eens is het een tumor?

Ik heb het even laten rusten.

We waren aangekomen op de afdeling Molen in het prinses maxima.

Een ontzettend grote ruime mooie kamer met super mooi uitzicht stond voor ons klaar.

We werden geïnstalleerd, Esmee liet nu wat meer toe. Ze was ontzettend moe en ontdaan. Kregen nog geen plakkers oid dat scheelde.

Nick bleef thuis met Lotte, hij zou 3,4 april cursus hebben. Wij wisten nog weinig dus hadden gezegd zorg maar voor Lotte , ga naar je cursus die is belangrijk.

Ik kreeg uitleg over hoe het een beetje werkt en kreeg toen er iemand bij Esmee kon blijven een korte rondleiding over de afdeling ook de wasmachines ect.

Ook kwam er savonds een medisch pedagoog langs om wat uitleg te geven over hoe de MRI in zijn werk zou gaan.

Na een vrij onrustige nacht (veel pijn vanuit Esmee,) werden we wakker en was het tijd om naar de MRI te gaan.

We werden opgehaald met ons bed, en ik mocht met haar mee tot ze in slaap was. Ze ging heerlijk rustig slapen. De medisch pedagoog was hier ook bij en bracht mij naar de kantine waar het (voor mijn gevoel) vrij lang durende wachten begon.

Ik had al die tijd contact met Nick die wel naar zijn cursus met hotel overnachting is gegaan.

Ik vroeg hem nu naar huis te komen. Je mag je voorstellen dat ik daar zit, er allemaal kinderen zijn die zichtbaar ziek zijn / aan de chemotherapie ect zitten. Op eens kwam de zin van de verpleegkundige van gister terug en ik wilde niet meer alleen zijn. Nick is terug gekomen na de lunch.

Esmee was daarvoor al wakker geworden, ik mocht bij haar zijn op de uitslaapkamer. Ze was heel erg boos en niet vrolijk. Had veel pijn en schreeuwde alles bij elkaar. We werden terug gebracht naar afdeling Molen.

Onderweg wilde Esmee een Banaan. Dat liet ze goed weten ook (iedereen zou wel gedacht hebben....)

Zo zielig huilend schreeuwend om een banaan.

Terug op de afdeling lag ze lekker op bed met haar banaan die ze vrij snel daarna weer uit spuugde