De week na je geboorte

De dag nadat Ilvy geboren was kwam er iemand van stichting Still om foto’s te maken. We hebben haar uit het water gehaald, afgedroogd en aangekleed. Alles wat we deden werd gefotografeerd. We hebben verschillende foto’s gemaakt. Maar het belangrijkste vind ik dat we foto’s hebben van ons hele gezin samen. We hebben de foto’s dezelfde dag nog mogen ontvangen en ik ben de stichting dan ook zo dankbaar dat ze dit voor ons hebben kunnen doen. Ook kregen we van hun een hele mooie herinneringsdoos van Phéron met allemaal dingen er in die we konden gebruiken om mooie herinneringen te maken of in te bewaren.

We moesten ook om de 3 uur het water vervangen waar Ilvy in lag. Het water moest immers zo koud mogelijk blijven en niet vervuild zijn. Zo emotioneel om iedere keer dit te moeten doen. Maar dit waren wel de momenten dat we onze dochter konden vasthouden, aanraken en kusjes konden geven.

Diezelfde dag zijn we samen naar de bloemenwinkel in ons dorp gewandeld. Gelukkig was ik goed ter been omdat ik zelf lichamelijk weinig heb geleden van de bevalling. Ik vond het heel belangrijk dat ik daar zelf heen ging want we wilde samen de bloemen en het rouwstuk uitzoeken. Het heeft mij veel kracht gekost en daarna was ik ook helemaal vermoeid. Maar dit was een van de weinige dingen die ik zelf kon doen. Tot op dit moment had ik nog niet het gevoel dat we in een rollercoaster zaten of dat we ons geleefd voelden. Maar die volgde de volgende dag toen de Dela bij ons aan de deur kwam.

Het was een hele heftige dag. We moesten keuzes gaan maken, die je als ouders zijnde niet hoort te maken. Normaal krijg je fijn visite over de vloer en wordt je overladen met felicitaties en cadeaus. Maar wij moesten gaan kiezen waarin je gecremeerd zou worden. We moesten een rouwkaart gaan maken en bedenken wat we allemaal wilden tijdens de uitvaart.

Ik wist meteen dat Ilvy in een mooi wit mandje kwam te liggen. Dit had ik na de geboorte al meteen gezegd. Daar waren we het gelukkig allebei ook meteen over eens. Verder zouden we zelf zorgen voor wat rustige muziek. En bij het afscheid zou iedereen een bloem bij haar mandje neerleggen. Maar wat ik ook heel belangrijk vond is dat ik Ilvy helemaal tot einde samen met Sebas weg kon brengen. Ook wilden we dat de uitvaart klein zou blijven, dus alleen de naasten familie was aanwezig.

We hebben die dag de rouwkaart helemaal gemaakt en deze zou z.s.m. bij ons bezorgd worden. Ook hebben we het geboorte- en tevens rouwkaartje gemaakt. Dit is een ander kaartje dan de standaard rouwkaart. We hadden het geboortekaartje namelijk al helemaal klaar. Deze is dus een beetje aangepast en hebben we naar de mensen gestuurd die niet op de uitvaart aanwezig zouden zijn.

In de dagen tot aan de uitvaart hebben we redelijk veel visite gehad. Het was fijn om mensen om ons heen te hebben waarmee we konden praten, huilen maar ook lachen.

Inmiddels was het alweer de 15e. 1 dag voor de uitvaart. In de ochtend ben ik een rondje gaan doen samen met mijn moeder. Er moesten nog een hoop dingen gedaan worden voor de uitvaart. Ook had ik een hoop babyvoeding vooraf al ingeslagen zodat we de eerste tijd daarvoor niet de deur uit hadden gehoeven. Deze wilde ik terug gaan brengen. Ik ben daar ook nog naar een andere bloemenwinkel geweest om losse bloemen uit te zoeken. Daar vonden we dus de perfecte vlinderkerstbal. Deze hangt nu nog steeds bij ons voor het raam. Het symboliseert ons meisje helemaal.

Thuis foto’s uitgezocht en het fotoboek wat ik had gemaakt van de foto’s van stichting Still was binnen gekomen. Samen met de kraamverzorgster hebben we nog een stukje navelstreng en een plukje haar afgeknipt. Dit hebben we in een mooi doosje gedaan. De Dela was nog langs geweest voor de laatste controles en ze hadden nog wat tips voor ons voor de volgende dag. Ook hadden ze voor Blisse een troostbeer mee genomen. Dat vond ze zelf ook heel erg fijn.

Voor nu sluit ik even af. Ik wens je een fijne dag, avond of nacht. En alle liefde voor jou. 💛

Liefs, Marjolein

Leestip: Zóveel vrouwen faken wel eens een orgasme!