1 jaar geleden
De tweede ziekenhuisafspraak
Hopelijk is het einde van de miskraam nu echt in zicht.
Het is eindelijk 25 november, na al het wachten mag ik eindelijk in het ziekenhuis langs voor een nieuwe echo. Ik had van te voren al heel sterk het gevoel dat ik nog geen miskraam heb gehad, ik wist het eigenlijk zeker. De verloskundige had nog een vruchtzakje gezien en ik had daarna geen buikpijn, grote bloedingen of stolsels gehad.
Om 15.25 uur kwamen we aan in het ziekenhuis, afdeling bekkenbodem centrum, want alleen daar was plek bij een gynaecoloog. Heel de week. Van te voren vond ik dit erg vervelend, maar op het moment zelf was het minder erg. Nu zat ik tenminste niet tussen de dikke buiken in de wachtkamer.
Ik zag wel elke keer alleen maar mannen in witte jassen de deuren in en uitlopen, waardoor
Om 15.50 uur waren we aan de beurt. De gynaecoloog sprak eerst met ons alles van de afgelopen weken nog een keer door. Hij gaf aan dat hij zag dat ik erg veel verschillende mensen gezien en gesproken had en dat hij dit vervelend voor ons vond. Ondanks dat ik eigenlijk zo snel mogelijk die echo en daarmee duidelijkheid wilde, was dit een heel fijn gesprek. Zeker na het telefonische contact vorige week met de andere gynaecoloog, wat ik als heel vervelend ervaren. Geïrriteerd, gehaast en totaal niet betrokken.
Op de echo bleek inderdaad dat het vruchtzakje er nog zat. Deze was wel kleiner geworden, het was niet goed te zien of deze leeg was of was ingevallen. De gynaecoloog gaf aan dat het advies was om nu toch echt voor curettage te kiezen. Kiezen, want dit kunnen ze niet verplichten. Er werd ook aangegeven dat afwachten ook mag, maar dit kon best nog maanden gaan duren, met de onzekerheid wanneer het dan wel volledig is en of er nog veel pijn verwacht kon worden.
Het afwachten heeft echt wel lang geduurd, ik trok het afgelopen dagen amper laat staan als dit nog maanden doorgaat. De afspraak voor curettage wordt ingepland, de gynaecoloog belt met de planning en vraagt om een curettage maandag.
Weer geen plek. Het wordt woensdag. Omdat de gynaecoloog begrijpt dat dit weer lang wachten is, probeert hij hierin mee te denken. Hij biedt aan om nog een keer de medicatie voor te schrijven om in het weekend te proberen. Hij geeft hierbij wel eerlijk aan dat de kans dat dit een tweede keer werkt echt een stuk kleiner is, dus dat ik er niet te veel van moet verwachten. Ik kies hier wel voor, ik vind het een fijn idee dat ik voor mezelf echt alles geprobeerd heb om het ‘zelf’ te laten komen. Ook zorgt dit er toch wel voor dat het wachten minder lang voelt, het is toch weer bijna een week. Zo staat die week toch niet helemaal ‘stil’.
We spreken af dat de curettage gewoon ingepland wordt aanstaande woensdag en dat ik vanavond en zondagochtend de medicatie inneem. Maandag moet ik bellen als ik denk dat de miskraam is geweest of bij twijfel. Ik mag dan zijn naam doorgeven en aangegeven dat hij een extra plekje aan het eind van de dag voor mij heeft, zo hoef ik niet weer bij een nieuw gezicht langs of langer te wachten.