De gedachten doen me pijn
Geen meisjes mama.
De gedachte om nooit meer moeder te worden van een dochter die gelukkig om me heen zal hinkelen, en die me mama zal noemen, en van wie ik de haren zou kunnen vlechten, die gedachte doet me pijn.
Waarom was het ons niet gegund, waarom werd ons 2x zoveel verdriet gedaan? Je zit met zoveel vragen die nooit beantwoord zullen worden.
Gezinnen om me heen krijgen meisjes, ik ben super blij voor hun natuurlijk, want niemand mag meemaken wat wij hebben mee gemaakt, je gunt dit niemand.
Maar van binnen doet het pijn en verdriet, want ik had dat ook kunnen hebben, 2 dochters die ik vast kon houden en knuffelen en waarmee ik door de kamer kon dansen, en waar ik de nageltjes van zou kunnen lakken en al die andere fijne meiden dingen.
Die gedachte doet me pijn en maakt me soms ook boos van binnen.