Hoe nu verder, afspraak in het ziekenhuis...

We lopen naar de afdeling om ons te melden. Meteen worden we door een verloskundige en verpleegkundige meegenomen. Ze zijn op de hoogte gebracht door de gynaecoloog van gisteravond. Ze nemen alle tijd voor ons. Eerst vertellen we ons verhaal, ze luisteren aandachtig en zijn zo begripvol. 

Tijdens het gesprek vertellen ze wat er gaat gebeuren en welke mogelijkheden we hebben. Ze benadrukken steeds dat de keuze bij ons ligt. En dat onze keuze de juiste keuze is. Er is geen goed of fout in deze situatie. 

Ze beginnen met de mogelijkheid tot onderzoeken om eventueel de doodsoorzaak te achterhalen. Ook benadrukken ze dat in veel gevallen er geen oorzaak gevonden wordt. Belangrijk om hier rekening mee te houden.

Er zijn verschillende onderzoeken mogelijk. Zo hebben we de keuze om een bloed en vruchtwateronderzoek te doen. Deze onderzoeken kunnen meteen gedaan worden. Daarna is er de mogelijkheid om obductie te doen bij de baby. We hoeven hierop nog niet meteen antwoord op te geven. Dit kunnen we na de bevalling nog beslissen. 

Ze geven meerdere keren aan dat hoe moeilijk de situatie ook is, ze er alles aandoen om de bevalling zo draagzaam mogelijk te maken.

Ze vertellen dat hun voorkeur uitgaat naar een natuurlijke bevalling. In eerste instantie denken mijn partner en ik eerst aan een keizersnede. De verloskundige legt uit waarom ze dit niet aanraden. Het is een buikoperatie met toch wel een risico en daarnaast duurt het herstel langer dan bij een natuurlijke bevalling. 

We begrijpen hun keuze en besluiten voor een natuurlijke bevalling te gaan. De verloskundige en verpleegkundige leggen uit hoe dit in zijn werk gaat. We kiezen ervoor om het bloed en vruchtwateronderzoek meteen te doen. 

De verpleegkundige vertelt, als wij dit willen, dat er na de bevalling er gips en verfafdrukken worden gemaakt van de handen en voeten. Dit als tastbare herinnering aan onze overleden baby. Ook vraagt ze of we een fotograaf bij of na de bevalling willen. Ze vertelt ons over stichting Still. Ook wordt er gesproken over kraamzorg. In eerste instantie zeg ik dat dit niet meer nodig is. Ze legt uit dat ik straks wel kraamvrouw ben. En dat alles in overleg kan met de kraamverzorgende. 

We ontvangen een map van steunpunt Nova. Afgelopen nacht heb ik al veel gelezen op hun website. Op de site vind je een duidelijke overzicht over alles omtrent afscheid nemen. 

Nadat alle onderzoeken zijn gedaan wordt er een nieuwe afspraak gemaakt. Vrijdag 6 oktober om 9 uur. Mijn partner en ik kijken elkaar beide aan. En denken hetzelfde, dan pas? Hij vraagt waarom het niet eerder kan en deelt zijn zorgen over mij. De verloskundige geeft aan dat de ervaring leert om niet te snel te handelen. Er zijn veel dingen waar wij als ouders over na moeten denken, je wilt op dit moment geen overhaaste beslissingen nemen. En ze vertelt dat het geen risico is om tot vrijdag te wachten.

We krijgen het rechtstreekse nummer van de afdeling, mochten er veranderingen zijn dan kunnen we meteen bellen. Ook als er vragen zijn mogen we altijd bellen.

Leestip: De dag dat jij stierf, stierf een deel van mij mee