18 september

Zondag 18 september was het dan zover de bevalling ging ingeleid worden. Nu we over de eerste grote klap heen waren, keken wij er ondertussen vooral naar uit om onze kleine man te ontmoeten. Om 09:00 moesten we ons melden bij die spoedingang van het ziekenhuis, via deze ingang hoefde we niet het hele ziekenhuis door en konden we meteen onze suite in. Precies om 09:00 waren wij er dan ook. Eerst werd er gekeken of de medicijnen om mijn baarmoeder week te maken hadden geholpen. Dit was het geval en dat zou gunstig zijn voor de bevalling. Meteen werden de eerste tabletjes met weeënopwekkers ingebracht. De verloskundige vertelde nog dat ik elke 3 uur nieuwe tabletjes zou krijgen en dat dan waarschijnlijk tegen de avond de weeën zouden beginnen. Wij hadden de iPad mee genomen om een programma te kijken en de verloskundige zou af en toe even komen kijken. Om 09:30 begonnen de weeën al meteen. Op het begin was het nog niet zo heftig en ik vond het zo fijn dat mijn lichaam dit wel goed deed, dat ik ook niet meteen pijnbestrijding wou. Het gaf mij echt het vertrouwen in mijn lijf terug dus ik wou het graag voelen. Na een tijdje kwam de verloskundige kijken, ook zij zag dat ik weeën had dus werd ik weer gecontroleerd. Ik bleek al ontsluiting te hebben de bevalling zou dus helemaal niet tot de volgende nacht duren zoals gedacht. Rond de tijd dat ik weer medicijnen moest krijgen met weeën opwekkers had ik al rond de 3 cm ontsluiting en was dit niet meer nodig. Er werd besloten om mijn vliezen te breken en te kijken of mijn lichaam het zelf verder op zou pakken. Door het breken van mijn vliezen kreeg ik een weeënstorm en besloot ik dat ik een ruggenprik wou. Wat een verlichting was dit we konden weer verder met het programma kijken en we moesten bellen als er wat was, ondertussen had ik ook al 4 cm ontsluiting. Iets voor 15:00 zei ik tegen mijn vriend dat het voelde alsof er iets uit kwam dus drukte hij op de noodknop. Toen de verloskundige binnen kwam bleek de baby al een deel eruit te zijn en moest ik nog 1 keer persen zodat hij er helemaal uit was. Om iets over 3 werd onze zoon Oscar Jelier Verhoeff van Winssen geboren, we kozen voor een dubbele achternaam. Oscar is ons eerste kind en als je eerste kind stil geboren wordt mag zijn of haar achternaam afwijken van de volgende kinderen. Ik vond het wel een fijn idee als Oscar ook mijn achternaam kreeg. Oscar was maar 30 cm en woog nog geen 600 gram hierdoor werd dus al meteen duidelijk dat hij een flinke groei achterstand had en het niet goed had gehad in mijn buik de laatste weken. Ook had hij heel veel vocht in zijn hoofd, hier schrokken wij van dit wisten wij niet en hadden we niet verwacht. Het ziekenhuis vertelde dat je dit wel vaker ziet bij baby’s die al even overleden in de buik hebben gezeten. Oscar heeft na de bevalling nog een half uur op mijn borst gelegen en toen kozen we ervoor om hem in het water te leggen, zijn huidje was zo kwetsbaar en we wouden hem niet verder beschadigingen. In de avond kwam de fotograaf van stichting still langs, wij moesten toch in het ziekenhuis blijven tot de volgende dag. Op maandag ochtend zou Oscar namelijk pas door de mri kunnen en de röntgenfoto krijgen en wij wouden hem niet achterlaten in het ziekenhuis. We zijn ‘s avonds in het ziekenhuis ook al begonnen met muziek uit zoeken voor de begrafenis dit was moeilijk maar ook fijn. Vanaf het moment dat Oscar was geboren en op mijn borst lag hadden we er vrede mee. Onze kleine man had gevochten en het niet gered het was goed zo. 

Trending op Mamaplaats: Openhartoperatie: "Ons kindje komt met een open borstkas naar de IC en is niet stabiel"