Blijf van mijn baby af!

Onlangs was ik met mijn gezinnetje op vakantie. Onze eerste vakantie met baby, hoe leuk 🏖️! Aan hoe deze eerste vakantie met baby is verlopen zal ik een volgende blog wijten. 

Nu weet ik dat ik een mega uber lieve schattige baby heb (net als elke andere mama toch?). Met zijn grote bruine kijkers en zijn kneedbare bolle wangetjes en spekkie beentjes heeft hij al menig hart veroverd in de supermarkt 👶🏽. 

Maar nu naar de vakantie. Wij hadden een hotel met halfpension oftewel ontbijt en diner in zo’n zaal vol andere hotelgasten en in de rij staan bij een buffet dat het dan meestal toch net niet helemaal is. Maar we hadden bedacht dat dit met een kleintje wel handig kon zijn. Als hij dan een keer niet helemaal zijn dag zou hebben hoefden we ook niet ver van het hotel af. 

En toen kwam het. Ons kleine mannetje heeft natuurlijk, met zijn bijna 9 maanden, nog een spanningsboog van 5 seconden. En dat resulteerde erin dat hij 9 van de 10 keer achterstevoren in zijn kinderstoel zat. Lekker schaamteloos mensen kijken (als baby mag je dat nog). En die mensen keken vaak maar wat graag terug. Soms hadden ze zelfs het geluk dat hij ze een lieve lach terug gaf en kregen wij als ouders dan nog een vriendelijke opmerking dat hij toch wel heel schattig en knap is. Super aardig en daar heb ik ook helemaal geen problemen mee.

Wat ik wel een dingetje vind is dat mensen zich kennelijk zo vrij voelen om ongevraagd aan onze tafel te komen om aan mijn zoontje te zitten 😤. Even in zijn wangetje knijpen, een aai over zijn bolletje of even aan zijn voetjes friemelen. Dit gebeurde op vakantie dagelijks meerdere keren. Ik snap dit dus echt niet. En ik zou dit zelf ook nooit ongevraagd doen.

Het toppunt was toch wel het moment dat wij op onze vakantiebestemming aan het wandelen waren. Mijn zoontje zat in de draagzak lekker veilig en geborgen tegen mij aan in de hoop dat hij wat zou slapen. Hij was namelijk niet helemaal lekker en de draagzak maakt hem rustig. Op het moment dat ik stilstond voor een winkeltje en mijn partner even naar binnen was vond een dame het nodig om uit het niets, zonder iets te zeggen naar mij toe te lopen en Z. in zijn wangetje te knijpen/te aaien.

Waarom zou je zoiets ongevraagd doen? Hij zit in een draagzak en maakt geen enkel contact met je… Ik vind dit soort dingen oprecht heel erg brutaal en achteraf gezien baal ik ervan dat ik mijzelf zo liet overrompelen. Want in plaats van dat ik direct vanuit mijn gevoel handelde, liet ik het gebeuren en draaide ik enkel de draagzak weg van haar. Terwijl alles in mij riep “BLIJF VAN MIJN BABY AF!” zei ik dat niet… Waarom? Uit beleefdheid? Ik weet het nog altijd niet…

Nu ben ik toch wel benieuwd: ben ik de enige die hier iets van vind? 💁🏼‍♀️

Trending op Mamaplaats: Onverwacht verjaardagscadeau: “De tranen stonden in mijn ogen”