Zijn echt ál mijn kinderen autistisch? 😢

Ik heb het wat moeilijker om hierover te spreken. Vooral omdat er van de buitenwereld nogal kritiek op ons af komt over het al dan niet hebben van autisme bij de kinderen. Ik hoor vaak: Alle kinderen vertonen signalen, je ziet het niet aan hun dus ze hebben het niet, elk kind heeft tegenwoordig autisme,...enz... 

Mijn oudste kreeg de diagnose op 7j nadat er problemen waren op school. Hij is rustig en braaf, maar ze zagen dat er misschien toch meer aan de hand kon zijn. Ze dachten eerst aan hoogbegaafdheid omdat hij alle tekens vertoonde, maar dit bleek het niet te zijn. We zijn hem dan laten testen bij een privé praktijk van psychologen en een psychiater. Daar kreeg hij de diagnoses autisme en Tourette (over Tourette heb ik een andere blog geschreven).  Ik viel uit de lucht met de diagnose autisme. Nochtans had ik wel een vermoeden, maar hij sprak op zijn 2de verjaardag volzinnen in 2 talen. Dus ik dacht dat hij geen autisme kon hebben. Andere tekens waren er wel. Moeilijke slaper, moeilijke eter (kieskeurig en niks op het bord mocht elkaar raken), extreem driftbuien, kon geen routinezaken onthouden, reageert niet altijd gepast, extreem aanhankelijk, enz... Achteraf dacht ik wel: hoe heb ik dit over het hoofd kunnen zien? Hij was mijn eerste kind, dus vergelijken kon ik niet. Ik dacht dat het normaal was, en dat hij gewoon een moeilijker kind was. 

NA DE DIAGNOSE 

Na de diagnose heb je toch even verwerkingstijd nodig. Ik had het er best moeilijk mee. Je kind krijgt een label. Langs de andere kant gaan er ook deuren open. Je weet wat er is en kan aangepaste hulp krijgen op school. Ook thuis veranderden wij in aanpak. Er kwamen meer schema's en wist ook beter te reageren op een bui omdat ik nu de oorzaak wist. 

TWEELING

Al snel werd duidelijk dat Stefano ook autisme kon hebben. Hij speelt niet echt, heeft geen fantasie, raakt volledig overstuur over een klein detail. Het enige wat hij doet is spulletjes in en uit doosjes doen, speelgoed op rijtjes zetten of per kleur sorteren. Als zijn twinbroer 1 speeltje weg pakt, zijn de poppetjes aan het dansen. Op school is hij stil en braaf. Hij doet wat er verwacht wordt. Hij staat op de wachtlijst voor testing. 

Zijn tweelingbroer is heel anders. Hij is wilder, actiever en lijkt geen oren te hebben. Daagt enorm fel uit en is enorm zelfbepalend. Op school is hij ook zo. Hij doet daar ook kinderen pijn. Hij kan zich ook totaal niet concentreren, dus komt niet tot leren. De school maakt zich zorgen. Uit de vragenlijsten die we van het clb mee kregen blijkt dat hij ook wel degelijk autisme zou kunnen hebben. Hij staat nu dus ook op de wachtlijst.

VOORGESCHIEDENIS 

Het blijkt dat autisme aan mijn vaders kant in de familie zit. Van nonkels tot nichten tot mijn zus, die zwaar autistisch is (+mentale handicap). Zelf ben ik het waarschijnlijk zelf ook, maar ben zelf nooit getest geweest, ondanks dat de vermoedens groot waren als kind. Maar als ik mezelf bekijk, vermoed ik het zelf ook van mezelf. 

NU...

Het breekt mijn hart dat mogelijks 3 van mijn kids al autisme zouden kunnen hebben. Het leven is al moeilijk, en autisme maakt het er niet makkelijker op. Toch bezie ik de toekomst positief. Kinderen met autisme kunnen evenveel bereiken als een kind zonder autisme. Ik volg gewoon hun interesse en talent en zie wel tot waar het komt. De vader vind het erger. Hij heeft het er heel moeilijk mee, wat ik ook wel begrijp.

Wil je meer lezen op Mamaplaats? Klik hier!