Ziekenhuis en onderzoeken

Gelukkig, geen hersentumor dus. Dat was toch wel onze ergste angst.

Maar wat dan wel. Eva krijgt meerdere onderzoeken. Haar bloed wordt geprikt, er worden EEG’s gemaakt, alle neurologische onderzoeken komen er langs…

Maar er komt niks uit. Neurologisch is er helemaal niks aan de hand. Al lijken alle symptomen wel van neurologische aard.

Het ziekenhuis besluit Eva nog een poosje langer te houden om haar te kunnen observeren. Wat dan wel heel jammer is dat het infuus moet blijven zitten, en deze zit in haar linkerhand, de kant waar ze op haar vingers sabbelt… Het inslapen gaat daarom wel heel lastig. 

Na 3 dagen observeren en vele onderzoeken weten de kinderarts en de kinderneuroloog echt niet wat Eva mankeert. Haar klachten zijn wel wat verminderd en we mogen naar huis.

Op de valreep komen de cliniclowns nog langs. We vertrekken iig met een lach.

Thuis sukkelen we een paar weken zo door. Meeste dagen is ze weer gewoon Eva, maar zo nu en dan komen er toch weer gekke klachten langs. Dwangstand van haar hoofd, onhandig zijn, vallen, wegrakingen. En haar eigen huisarts meende een trilling in haar ogen te zien. 

Daarvoor krijgt ze een verwijzing naar Bartimeus (oogziekenhuis). Ook daar zien ze een nystagmus, het trillen van haar oog. Haar ogen worden verder onderzocht en ze blijkt behoorlijk slecht zicht te hebben. Tijd voor een brilletje. Vervelend maar niet echt rot…

December breekt aan, heerlijke maar drukke dagen. Eva lijkt weer meer klachten te krijgen. Waaronder misselijk zijn en overgeven. 1 januari is dag 11 van spugen, ze raakt helemaal suf deze dag en inmiddels kunnen we haar ribben vastpakken.

De dokterspost, waar we heen zijn gegaan, verwijst ons weer naar het ziekenhuis terug.

Wederom alle onderzoeken. Scans, EEG, bloedprikken. En weer zonder resultaat. 

We mogen naar huis, maar met een afspraak voor de neuroloog. Een week later op spreekuur bij de neuroloog. Hij zegt gelijk dat hij en zijn collega’s voor een raadsel staan. En dat ze dus nu ook niks voor ons kunnen betekenen. Hij belooft ons te zoeken, online, in databanken, met andere neurologen, wereldwijd. “Ik ga niet eerder met pensioen dan dat ik weet wat Eva mankeert” zijn letterlijke woorden.

Het grote wachten is begonnen…

Leestip: En toen stopte ze met eten en drinken