Moedergevoel

Waarom???? Die vraag gaat de hele dag door mijn hoofd.12 november 2010, wat een rotdag, deze dag zal ik nooit meer vergeten…en oh…..wat zou ik graag willen dat deze dag nooit was aangebroken.

Morgen is onze Lars alweer 4 weken oud en vanaf dat hij is geboren knaagt er iets bij mij. Het is alsof er een stemmetje in mijn hoofd zit en steeds herhaalt: 'Er is iets met hem'…

Ik weet niet wat maar IETS klopt er niet. Dat gevoel heb ik al vanaf de zwangerschap en is altijd gebleven, ook toen hij na zijn geboorte eindelijk mee naar huis mocht.

Gisteren ben ik met Lars bij een osteopaat geweest omdat hij zo ontzettend onrustig was en ik het idee had dat hij pijn heeft. Volgens de osteopaat zat alles in zijn nekje vast en hij heeft Lars behandelt, vandaag had ik al een heel ander kind. Hij viel zomaar uit zichzelf in slaap en was heel rustig en ontspannen…een heel ander kindje. Wat was ik opgelucht!! Zou dit het dan geweest zijn?

Maar toch bleef dat stemmetje….rotstem, ga weg! Het is goed zo. Lars komt eindelijk goed aan, zit na 1 behandeling bij de osteopaat al beter in zijn vel…hij is gewoon gezond!!!

Totdat vanmiddag ineens onze huisarts voor de deur staat, ik schrik direct en weet….er is iets mis….heel erg mis, gruwelijk mis.

De beste man komt binnen en bewonderd eerst mijn kleine, grote schat. Wat een mooi mannetje krijg ik te horen. Ik vraag of hij iets wil drinken, dat wil hij niet maar hij gaat wel op de bank zitten en zegt: ik kom niet alleen voor de gezelligheid. Nee, daar was ik al bang voor. En dan….zakt even de grond onder je voeten vandaan.

De uitslag van Lars zijn hielprik is niet goed. De kans is heel erg aanwezig dat Lars Cystic Fibrosis (taaislijmziekte) heeft…..BOEM!!! Dat bericht kwam als een mokerslag binnen.

Ik begin te huilen en zeg: Zie je wel, ik wist het. Ik wist dat er iets was.

WAAROM…WAAROM NOU JIJ, LIEVE LARS. Heb je nou nog niet genoeg meegemaakt?

Lars zal weer allerlei onderzoeken krijgen om na te gaan of het echt die nare rotziekte is. Donderdag moeten we naar het Radboutziekenhuis in Nijmegen, daar krijgt hij een zweettest en een test met elektroden. Een nare test…alsof hij nog niet genoeg ziekenhuisellende heeft …t kleine ventje….

Als de test lukt (wat nog maar de vraag is omdat baby’s vaak niet voldoende zweten) krijgen we binnen een uur de uitslag.

En dan, hoe dan verder?? Tja, dat kan niemand ons vertellen, en misschien wil ik dat (nog) niet weten. Alles gaat door mijn hoofd….misschien is er toch een kans dat hij niet ziek is maar zo is er ook een kans dat ons kindje een hele ernstige ziekte heeft.

En aan dat laatste wil en kan ik nog niet denken…we laten alles maar weer op ons afkomen en nemen samen stap voor stap….

Hoe bizar is het dat ik afgelopen week heb gegoogled op ‘taaislijmziekte’…..een voorgevoel? En dan dat stemmetje in mijn hoofd, dat onrustige gevoel…is dat dan het moedergevoel??