Mijn zorgenkindje

Het is alweer ruim een jaar geleden dat ik mijn laatste blog schreef,

En wat is er veel veranderd al in die tussentijd na een hoop kop zorgen,

Voor de zomervakantie werd definitief besloten dat ze beter af zou zijn op het speciaal onderwijs waar ze haar beter tegemoed zouden kunnen komen, met het feit dat ze anders, bij het leerproces tegen teveel dingen zou zijn aangelopen bij het regulier onderwijs, wel moesten er op kort termijn nog veel geregeld worden, zoals aanvraag van het vervoer bij de gemeente, een overstap naar een ander BSO bij Sovak, Waarvan ook hier een indicatie aangevraagd moest worden bij de gemeente, en uiteraard ook de aanvraag voor het speciaal onderwijs, al met al een hoop geregeld toen, maar blij dat we deze stap toen hebben gezet.

Inmiddels zit ze nu in groep 3 van het speciaal onderwijs, wat ik mooi vindt, is dat ze ook echt het leerstof aanpassen aan het niveau van het kind, althans dit wordt geprobeerd.

Afgelopen weken vonden er opnieuw evaluatie gesprekken plaats op allerlei plekken, waar werd besproken hoe het nu gaat, Isa heeft veel vooruitgang gemaakt wat betreft in het praten zelf, en motorisch maakt ze zeker ook sprongen, zolang ze vetrouwen heeft in zichzelf! Alleen het leren zelf en haar focus en aandacht hierbij houden zonder afgeleid te raken, van alles wat ze ziet en ook snappen, wat er van haar verwacht wordt, vraagt momenteel een hoop aandacht! Dit kregen we van ieder terug te horen! Het gene wat we vooral hoorde; Isa is een vrolijk meisje, maar snel afgeleid door verschillende prikkels vanuit haar omgeving, Voelt zich ook niet altijd begrepen door anderen, wat frustraties opleverd, of doordat er teveel prikkels zijn, is haar enige strategie huilen, ze is nog niet altijd goed verstaanbaar, maar maakt vooruitgang, ook met haar binnen schoenen is vooruitgang te zien, en lijkt ze meer te durven dan eerst! Wat betreft het leren haalt ze letters en cijfers door elkaar, en ziet er heen logica in.. Al met al zijn ze nu aan het uitzoeken hoe we haar op de juiste manier op alle gebieden, tegemoet kunnen komen..

 Ik heb de gesprekken aangehoord, verslagen gelezen, en voel nu pas eigelijk wat het met mij als ouder doet.. en begin aan mijzelf te twijfelen.. heb ik gefaald als moeder, had ik niet meer kunnen doen.. dit zijn dingen die in MIJN HOOFD rondspoken. Al langer vraag ik me ook af of er niet meer aan de hand is, wat maakt hoe ze nu is, en waardoor ze moeite blijkt te hebben met veel dingen.. hierdoor hebben wij in overleg met ook het ziekenhuis en school besloten om nu gezien ook haar leeftijd nu echt te gaan kijken naar eventuele diagnoses.. ik heb de doorverwijzing gehad voor een praktijk bij een kinder psychiater, en talloze lijsten aan aanvraag, verslagen, en vragenlijsten ingevuld in de hoop dat wij als ouder, school onze dochter tegoed kunnen gaan komen! Hopelijk wordt er min of meer een oorzaak gevonden, waardoor ook wij meer handvaten hebben, zo ook voor thuis, voor de momenten dat we zien dat het voor Isa, teveel wordt en ze overprikkeld is wat zich uitt in frustratie, vermoeidheid en verdriet, of zoals ze het zelf omschrijft, het is druk in mijn hoofd..

Wordt vervolgd..

Trending op Mamaplaats: Het leven na 2 miskramen