Het UMC en hoe verder?

Op 16 Januari was het dan zover. Richting het UMC. Met wat spanning gingen we met z'n drieën die kant op. Niet weten wat we nou precies konden verwachten. Aangekomen was het echt een zoektocht.. wat een ontzettend groot Ziekenhuis zeg haha! We waren wat aan de vroege kant, dus aten eerst even wat op het binnenplein.

Eenmaal op de kinder poli, duurde het echt een poos voordat we aan de beurt waren. Het liep 45 minuten uit. Tussendoor kwamen er Clini Clowns, dit was erg leuk! 

We werden opgehaald, en Jonah moest eerst even gemeten en gewogen worden. Daarna werden we naar een kamer gebracht, waar een hele lieve arts zat. Een vrouw. Jonah vond het spannend om binnen te komen, dus huilde wat, en kroop wat tegen Papa aan. Maar hij voelde zich al snel op zijn gemak, en begon lekker te spelen in het kamertje. 

Zo konden wij even praten met de arts. Ze hoorde ons hele verhaal aan van het begin tot het eind. Ik denk dat ik wel 40 minuten vol heb gepraat. Ze stelde ondertussen ook wat vragen. Ze keek Jonah nog even na, en dan zouden we een plan maken. Er kwam nog even een arts meekijken, maar die was het met haar plan eens.

Ze wouden bloedprikken op bepaalde stofwisseling ziektes, en groeihormonen. Ze namen van alles mee. Als dat klaar was mochten we terug naar Groningen. We zouden een week later de uitslag krijgen.

Ondertussen bij het wachten met bloedprikken, zat de zaal ontzettend vol. Ik denk dat er wel 100 mensen zaten. Jonah wist de zaal aan het lachen te krijgen, met z'n aapjes gedrag. Iedereen keek naar hem, en hij genoot hier van.

Het bloedprikken ging gelukkig direct goed. Jonah huilde flink, maar daarna was het ook weer klaar. Op naar huis, en een week wachten.

Ik weet nog dat ik op vrijdag januari (5 dagen later) dacht, ze hebben niks gevonden, anders waren we wel gebeld. Heel fijn natuurlijk, maar ook wel dubbel.. toch hoop je dat ze iets kunnen vinden. 

Op maandag 23 Januari werd ik gebeld in de middag. Ze hadden inderdaad niks kunnen vinden. Alles was goed. Ze zagen dat zijn immuun laag was, maar hij was daarvoor ook net ziek geweest. 

Hoe verder? moeten we verder? of moeten we het gewoon eerst maar loslaten. Ze gaf het advies om ons door te laten sturen naar een Endocrinoloog in het UMCG. Het mocht ook wel bij hun, maar UMCG is veel dichter bij. Ze zou dit in een samenvatting naar Jonah zijn kinderarts in het Martini sturen, zodat hij er ook van af wist. We sloten het af in het UMC. 

We hebben pas een afspraak in April bij de kinderarts, dus ik besloot 26 Januari te bellen over naar de Endocrinoloog. De Assistente zou het doorgeven aan de kinderarts, en ik had gevraagd over een vervroegde afspraak. tot op de dag van vandaag (2 maanden verder) hebben we nog niks gehoord.. 

Gelukkig is Jonah redelijk stabiel met het ziek zijn. Dus dat is fijn. Koorts is er nog wel vaak, maar dat duurt maar 1 a 2 dagen gelukkig. We hebben Jonah in deze 2 maanden expres niet meer gewogen, om mezelf niet gek te maken. Dus we wachten de afspraak maar af, en dan zien we het wel.  

Trending op Mamaplaats: Na regen komt zonneschijn