1 jaar geleden
Dochter met autisme: "Ik wil normaal zijn"
Dochter met MCDD
Luna is nu 12 jaar. Ze begint steeds verder te raken van haar werkelijke leeftijd, maar begint ook steeds meer te begrijpen dat ze autisme heeft en anders is.
Hoe anders? Ze ziet ook dat ze ongeacht dat ze in groep 8 hoort, daar niet zit. Ze zit niet op een basisschool. En gaat voorlopig ook niet naar het voorgezet onderwijs. Samen met haar MCDD heeft ze een giga leerachterstand. Momenteel groep 5.
De afstand wordt groter, zij wordt ouder, maar haar interesses zijn jong. Jongere kinderen willen soms niet met haar spelen en oudere kinderen begrijpt zij niet.
Ze leeft soms in een fantasiewereld. Speelt nog 'overleven op een bootje' als spel. Waar mijn nu 14-jarige zoon zijn interesse verloor voor echt spelen destijds, zit zij nog in dezelfde fase als haar 9-jarige broertje.
En helaas… merkt ze het zelf steeds meer. Dat de afstand tussen een 'echte' 12-jarige en zij groter is. Ze wil ook normaal zijn. Ze wil geen medicatie, ze wil gewoon naar school, geen angst hebben of een vol hoofd van weinig, ze wil op normale voetbal en niet op G-voetbal, ze wil alles, maar kan zo weinig.
Haar echte wens is normaal zijn. 12 jaar zijn. En dat is rete moeilijk. Zeker als ze elke avond vecht tegen slapen omdat ze van alles kwijt moet. Ze is verdrietig, ze wil de medicatie niet die zij heeft. Ook al mag en kan ze niet zonder. "Want geen enkel normaal kind heeft dat, mama."
Ik heb geprobeerd uit te leggen dat ze autisme heeft, dat begrijpt ze. Maar dat ze net als andere kindjes gewoon normaal is. Met een beetje sturing. Maar dat wil ze niet meer want ja, ze pubert ook gewoon.
De avonturen van de loedermoeder
Oh zo herkenbaar 😥 zelf pas op 31 jarige leeftijd de diagnose gehad maar zo erg gestruggeld in mijn jeugd en nu zie ik het bij onze drie jongens ook gebeuren. Gelukkig is de behandeling en hulp tegenwoordig stukken beter dan vroeger! Heel veel sterkte ermee en wat vooral helpt is om de positieve kanten van autisme eens op te zoeken en die meer te belichten dan wat niet goed gaat. Autisme is echt niet alleen maar ellende het heeft ook zoveel mooie kanten. 🙏❤️
Anoniem
Mijn zoon heeft autisme. Hij is een ontzettend lief en blij kind, helemaal op zn plek op de school in de buurt. Maar helaas zitten zij over de grenzen van wat ze hem kunnen bieden dus per komend schooljaar moet hij zijn veilige plek verlaten. Daar maak ik me heel erg zorgen om. We hopen maar dat het lukt om hem te krijgen waar we hem willen, waar hij de juiste begeleiding krijgt. Zodat hij kan groeien, en uiteindelijk een zo normaal mogelijk leven kan hebben. Ik geloof erin!
Anoniem
Mijn dochter word volgende week 12jaar. En heeft precies het zelfde als jou kind. Volgend schooljaar gaat se naar het voortgezet speciaal onderwijs. Ook zij loopt overal tegen aan, kinderen uit de buurt vinden haar raar en willen niet spelen. Vaak zit ze in haar eigen wereld te spelen op haar kamer. Wij hebben ook onze zorgen hoe het later met mijn schat van een dochter gaat lopen.
Anoniem
Wie weet is ze door haar autisme een laat bloeier in haar ontwikkeling en zal ze later misschien nog wel een inhaalslag maken. Uit ervaring weet ik dat dat mogelijk is. Maar iedereen met autisme is uiteraard anders. Belangrijk om blijven te kijken wat ze wel kan en wat er goed gaat en dat dagelijks tegen haar te zeggen zodat ze meer zelfvertrouwen krijgt, wat beter is voor haar ontwikkeling