Als alles anders gaat dan gehoopt.. deel 1

Maandag 29 mei, de dag van de ATG kuur we hebben allemaal wel redelijk geslapen maar waren nu toch wel een beetje zenuwachtig want vanaf vandaag zouden we op gaan naar herstel maar dat zou niet zonder vallen en opstaan gaan.. bij de ATG kuur hadden ze al tegen ons gezegd hou er rekening mee dat als ze de atg kuur krijgen meestal een te lage bloeddruk krijgen en dat je dan in sommige gevallen naar de IC moet, wij waren al van het ergste uit gegaan want ja, Jayden kleurt nou eenmaal buiten de lijntjes met dit soort situaties.. Maar eigenlijk sloeg Jayden zich er heel goed door heen, op even hoge koorts na van 40+ en hoofdpijn en een beetje een te hoge bloeddruk zat de eerste dag er alweer op en eigenlijk zijn dag 2,3 en 4 van de ATG kuren rustig verlopen, poeh dat zat erop wat een opluchting... nu op naar de chemo ook daar reageerde je normaal op alleen erg misselijk, toen heeft Jayden lorazepam gehad.. maar dat vond hij wel erg fijn want hij sliep op 1 mg al bijna 15 uur op, dus dat moest anders. 

Woensdag 8 juni was dan de dag van de stamcellen.. een dag waar we de hele tijd naar hebben uitgekeken was aangebroken, Jayden was de hele dag al onwijs zenuwachtig de artsen en de verpleegkundige hadden hem al de hele tijd geprobeerd gerust te stellen dat het gewoon een zakje bloed is en je daar niet op gaat reageren want het stelt niet zoveel voor.. maar doordat hij zo zenuwachtig is, is zijn bloeddruk daardoor al echt aan de hoge kant en hadden hem daarom al extra plas medicatie gegeven, om 1600 was het moment daar, Jayden zijn stamcellen zijn gearriveerd en klaar om eraan te gaan, jeetje wat een grote zak 946 ml!!! Dat is echt onwijs veel. De familie was erbij en dankzij een super lieve vrouw kregen wij een super gave taart! Om het nieuwe leven te vieren. Ze zouden deze hoeveelheid in 4 uur in laten lopen omdat het een mega grote hoeveelheid was, en zouden ze op de helft van de zak nog extra plas medicatie geven om het vocht te verliezen dat niet zijn bloeddruk nog verder zou stijgen. De familie ging om 1700 weg. Want het ging goed, en hun moesten ook weer Jess-Lynn opvangen. 

Maar dan.. gaat het vreselijk mis..

Om 17:30 kreeg Jayden mega hoofdpijn en begon op zijn hoofd te slaan en het uit te schreeuwen van de pijn. En toen ging het snel, zijn bloeddruk bleef stijgen en de alarmbellen van de monitoren bleven afgaan jayden zijn hartslag daalde, de arts werd erbij geroepen en al snel werd de noodknop ingedrukt omdat ook zijn zuurstof daalde, hij had een hartslag <40 en een saturatie van 85% ik ben weggelopen want ik raakte helemaal in paniek, Rens blijft op dat soort momenten ijzig kalm. Toen ik wegliep stroomde de kamer helemaal vol met verpleegkundige en artsen en ic artsen omdat het echt niet goed ging, ze kregen zijn bloeddruk maar niet naar beneden en konden zijn hartslag niet meer voelen en hij reageerde niet meer op pijnprikkels, ze hadden hem lorazepam gegeven en tramadol, maar aangezien Jayden daar iets "te" goed opgaat was hij gelijk van de wereld, de ic artsen stelde voor om de stamcellen te stoppen want dat was de oorzaak Jayden kreeg een volume overload en we moesten de oorzaak aanpakken van die te hoge bloeddruk. Onze arts zei dat gaat niet want het is levensbedreigend als we nu stoppen omdat hij nog niet eens de helft van de zak binnen heeft gekregen, de IC artsen stelde voor om t een half uurtje nog aan te kijken en de inloopsnelheid nog lager te zetten dus we zouden over de tijd geen gaan. Maar dat was dan maar zo, de zak zat er voor +- 90% in waardoor onze arts toch besloot om het even te stoppen om te kijken wat het ging doen, want anders moest hij toch naar de IC om die bloeddruk die inmiddels 174/140 was te laten dalen, want ze waren als de dood dat Jayden een hersenbloeding zou krijgen.. 

Wordt vervolgd..

Wil je het vorige blog lezen? Klik hier!