4 weken wonen bij je schoonouders...

3,5 jaar geleden hebben wij ons huis gekocht, nog precies in de goede tijd gelukkig. Toen met het idee dat we er niet zo veel aan gingen doen zodat we over een tijdje het huis helemaal konden verbouwen naar onze smaak en stijl. We zijn er allebei van overtuigd dat je eerst ergens een tijdje moet wonen voor je kan weten wat je nou echt wilt en wat je vooral niet meer wilt.

Dus na 3 jaar er gewoond te hebben was het tijd om de stap te nemen. De gesprekken met de financieel adviseur en aannemer waren de eerste stappen zodat we vooral ook wisten wat er nou echt kon gaan gebeuren. Conclusie; alles. Dat is toch best fijn. We begonnen met een idee voor de keuken en de vloer(verwarming) maar als je dan toch bezig bent, laten we het dan ook maar gelijk goed doen.

Na veel gesprekken kwam het er op uit dat wij ook wel echt het huis uit moesten in de tijd van de verbouwing want met geen keuken, wc, vloer, muren, deuren, badkamer en twee rondrennende dreumesen, gaat dat hem niet worden. De aannemer vertelde ons binnen 4 weken klaar te kunnen zijn met dit alles. Dat valt mee, maar dat betekent ook dat wij 4 weken onderdak moeten vinden + onderdak voor onze veel te drukke hond. Genoeg lieve mensen om ons heen waar we heen kunnen, maar waar wil je nou echt 4 weken lang wonen..?

En wie wil jou? Twee volwassene met een drukke tweeling en een nog drukkere hond. Ik had nu al medelijden met diegene waar we zouden uitkomen. 4 weken lang met mij alleen al wonen is een prestatie (schouderklopje voor Werner) haha. 

Ik zal jullie de lange gesprekken hierover besparen, maar het is gelukt. De eerste twee weken bij mijn schoonouders en daarna twee weken bij mijn nicht. De hond (Moos) zou de volledige 4 weken bij mijn nicht logeren. Zij heeft ook een veel te drukke hond (Jason) en die twee zijn beste vrienden, dus Moos zou niks te kort komen daar.

En nu, hoor ik je denken: Bij je schoonouders? Haha, ja echt. Sommige mensen moeten er niet aan denken, maar gelukkig heb ik hele fijne en lieve schoonouders met een groot huis waar wij ons allemaal erg thuis voelen en ook wij dus niks te kort komen.

Inmiddels zitten we al 3 weken bij mijn schoonouders. Mijn schoonmoeder kon ons toch nog niet loslaten, dus heeft aangeboden dat wij hier langer blijven. De jongens (en wij) hebben het hier zo fijn dat we dit aanbod met beide handen hebben aangenomen natuurlijk.

En Moos? Die had het even moeilijk in het begin en snapte er niks van. Inmiddels speelt hij samen met Jason elke dag verstoppertje achter de bank, heeft hij het gras in de tuin omgespit en de vallende dingen weet hij goed te ontwijken.

De jongens genieten ervan om elke ochtend met opa en oma aan de ontbijttafel te zitten, alle aandacht te krijgen en heerlijk in bad te kunnen. Wij hebben de eerste week vooral veel gesloopt in het huis, maar omdat er altijd iemand even bij de jongens kon blijven, was dat heel fijn. Nu is het aan de professionals om het huis weer mooi te maken, maar dat gaat al de goede kant op.

Hoe heerlijk we ook hier zitten, kunnen we niet wachten om straks weer in ons eigen huisje te zitten met alles nieuw, schoon en vooral precies hoe wij het willen. 

Lees ook: "Downsyndroom, ik schaam me soms voor m'n dochtertje"