1 jaar geleden
Terug in Nederland
Waar ik mij niet meer thuis voelde...
Afgelopen week kreeg ik een herinnering op Facebook van 3 jaar geleden: 'Back in the Netherlands and it is cold!'. Deze herinnering bracht mij weer even terug naar mijn gevoelens van toen.
Ik vertrok halsoverkop terug naar Nederland nadat ik 3 maanden in Mombasa, Kenia woonde. Ik moest terug reizen vanwege de corona lockdown. Erg hectisch en verdrietig, want ik moest Andrew gedag zeggen en we wisten niet wanneer we elkaar weer zouden zien.
Toen het vliegtuig landde in Brussel voelde ik me super emotioneel. Blij om de familie weer te zien, maar ik was niet compleet.
Ik viel in een zwart gat. De wereld stond stil, mijn wereld stond stil. Ik heb veel gehuild de eerste dagen en weken. Ik kon heel boos en verdrietig worden als er eten werd weggegooid, want dan dacht ik aan de armoede die ik met eigen ogen van dichtbij gezien had.
De drukte, het maken van afspraken en het gehaaste leven overvielen me in Nederland. Ik wilde het liefst gewoon binnen blijven en mensen zien op mijn eigen tijd. Echter ging het leven, ondanks de lockdown gewoon door. Ik moest afstuderen, ik ging meteen weer werken en dan moest ik ook nog alle sociale contacten onderhouden, want de mensen om mij heen wilden mij graag weer zien.
Maar het enige wat ik wilde, was in contact blijven met Andrew. Ik wilde het liefst de hele dag met hem videobellen en appen, maar ook zijn leven ging gewoon door. Andrew was aan het werk, dus hij had ook niet de hele dag tijd om op mij te reageren.
Ik voelde me onbegrepen. Ik was mezelf niet meer. Ik kon niet meer genieten in het moment. Ik wilde het liefst gewoon op mijn kamer zitten, alleen. En zo ben ik helemaal niet, ik ben een echt 'mensen mens', maar ik kon dit niet meer opbrengen.
Ik verloor de controle over mijn eigen gevoelens. Dus probeerde ik controle terug te winnen. Ik probeerde zoveel mogelijk controle te hebben over de relatie met Andrew. Ik wilde exact weten wat hij aan het doen was, met wie, waar en tot hoe laat. Ik kon weinig grip krijgen hierop, want hij zat helemaal in Kenia en ik in Nederland. Ik raakte in paniek als Andrew niet reageerde op mijn berichten, deze controle was dus helemaal niet gezond.
Ik probeerde mijzelf terug te vinden. Wandelen, genieten van de natuur en toch proberen te leven in het moment. De keuken in, zelfgemaakte jam maken om dat dan uiteindelijk bij opa en oma te brengen en meteen even samen met opa een puzzel te maken. Met vriendinnen afspreken. Naar het werk fietsen door de polder luisterend naar Afrikaanse muziek wat mij toch weer een beetje terugbracht naar de fijne tijd in Kenia.
Ik leerde houden van de fijne tijd die ik had in Kenia. Ik probeerde het los te laten en vertrouwen te hebben. Ik bleef iedere dag in contact met Andrew en ik vertrouwde er op: 'Als wij bij elkaar horen, dan zullen we elkaar weer terug vinden.' Dit vertrouwen heeft er voor gezorgd dat ik grip kreeg op mijn emoties.
In de maanden in Nederland heb ik heimwee, liefdesverdriet, maar voornamelijk een omgekeerde cultuurshock ervaren. De gevoelens waren intens.
Mijn les hieruit is dat je altijd in het moment 'moet' proberen te leven, geniet, laat los en heb vertrouwen.
Het komt goed!
