Mijn leven na de zwangerschapsdepressie.

Een poosje geleden heb ik een blog geschreven over de neerwaartse spiraal waarin ik terecht ben gekomen tijdens mijn tweede zwangerschap. Ik merkte al vrij snel in de zwangerschap dat ik nergens van kon genieten. Ik maakte ruzie met mensen die dichtbij stonden en het liefst lag ik de hele dag in bed te slapen. Ik wist wel dat ik gevoelig was voor veranderingen in mijn gemoedstoestand maar ik had nog nooit eerder de diagnose depressie gehad. Dankzij de verloskundige werd ik doorgestuurd naar de psychiater en daaruit kwam al vrij snel de diagnose prenatale zwangerschapsdepressie.

Inmiddels zijn we ruim 5 jaar verder en mijn depressie is zo goed als voorbij en ik voel me ook weer zo goed als mezelf. Ik kan weer genieten van activiteiten. Ik ben een stuk geduldiger als moeder en ook als partner ben ik weer een stuk gezelliger. Daarnaast ben ik ook al 2,5 jaar aan het werk en dat bied de perfecte dagstructuur die ik nodig heb. Stiekem denk ik dat mijn vorige baan ook een rol heeft gespeeld in hoe ik mij voelde.

Toen ik depressief was kreeg ik regelmatig de opmerking 'je moet niet zo negatief denken'. Dit bleek verdomd lastig te zijn. Ik ben daarom gestart met cognitieve gedragstherapie en EMDR. Hiermee heb ik gaandeweg geleerd om de negatieve gedachten om te zetten naar positieve gedachten. Makkelijk was dit niet maar met de hulp van de juiste psycholoog lukte dit uiteindelijk steeds beter. En dankzij de EMDR heb ik trauma's uit het verleden leren verwerken.

De psycholoog merkte al vrij snel dat ik een flinke muur om me heen gebouwd had en dat ik het lastig vond om over mijn gevoel te praten. Ik ben gewend om alles weg te stoppen en me niet kwetsbaar te durven opstellen. Hier wist zij gelukkig wel doorheen te prikken en met meerdere onderzoeken die daarna volgde bleek dat ik ook stoeide met een emotie regulatie stoornis. Alles was heel zwart-wit bij mij. Of ik vond je geweldig of ik haatte je. Hiervoor heb ik na de cognitieve gedragstherapie en EMDR ook nog een VERS training gevolgd. De beste training die ik ooit had kunnen volgen. Hierin heb ik geleerd om oplopende emoties te leren aanvoelen en hoe hierop te reageren. Mensen die mij lang niet hebben gezien of gesproken merken ook dat ik een stuk nuchterder kan nadenken over situaties en niet meer zo fel uit de bocht klap. Het heeft mij veel vriendschappen gekost voordat ik dit kon inzien maar inmiddels zijn er ook weer veel contacten hersteld.

Bij ons thuis gaat het ook beter. Mijn oudste zoon heeft de depressie toch bewust meegemaakt en heeft er helaas ook last van gehad dat mama niet echt een leuke mama was. Hier hebben wij ook hulp bij gehad van een kinderpsycholoog en een hulpverlener vanuit de gemeente. Inmiddels kan ik zeggen dat hij weer het vrolijke jongetje is wat hij voor de heftige periode was. 

Wat voor ons heel erg geholpen heeft is zorgen voor een goede balans tussen prikkels en ontprikkelen. Een vaste dagstructuur voor het hele gezin bleek ook een belangrijk punt. Voorheen werkte ik veel wisselende tijden en was ik vaak pas laat thuis. Inmiddels heb ik een baan gevonden tijdens de schooltijden van de kinderen. Zo ben ik toch bezig met mijn eigen ding maar kan ik na school ook echt mama voor ze zijn. Voor onze kinderen werken wij met een pictobord om voorspelbaarheid te creëren en stiekem heeft deze mama daar ook baat bij.

Misschien wel het allerbelangrijkste wat ik geleerd heb is nee durven zeggen. Nee zeggen is niet makkelijk als je gewend bent om alle ballen hoog te willen houden maar wel hard nodig als je aan jezelf wilt werken. De mensen die dichtbij ons gezin staan begrijpen dit gelukkig ook. Ik voel tegenwoordig aan wanneer ik overprikkeld dreig te raken en dan moet ik de handrem aantrekken voordat ik weer begin af te glijden. Dit lukt tegenwoordig aardig goed en zo hou ik ook mijn energieniveau in balans.

Inmiddels genieten we weer volop van ons mooie gezin. Doen we weer leuke dingen samen en zorgen we voor een ontspannen sfeer in huis. Dit is een enorme groei die we gemaakt hebben en hier ben ik stiekem best trots op. Ik hoop ook oprecht dat ik me nooit meer zo ga voelen als toen. Dit was voor ons allemaal behoorlijk heftig.

Trending: Thuisbevalling: "Mijn man ging even naar de supermarkt, maar toen ging het ineens snel"